Size yazmaya dün gece hanımla istişare ettikten sonra karar verdik.

Ben, esim ve 5 çocuğumla birlikte Suudi Arabistan'da Cidde'de yasıyorum. En büyük oğlum 13'e girmek üzere... Diğerleri sırasıyla kızım 2000, diğer kızım 2003, oğlum 2005 ve sonuncu oğlum ise 2009 doğumludur.Tahmin edersiniz ki problemimiz en büyük oğlum ile alakalıdır. Küçükken çok zeki olduğu için hafız olmasını istediğimiz bu çocuğumuz ilkokula Ürdün'de Arap okulunda başladı. Orada dil problemini 2 ay gibi kısa bir zamanda halletti. Daha sonra ise işimden dolayı Arabistan'a geldik .

Oğlum 3. sınıftan itibaren Arabistan'daki okullarda okuyor. Burada öğretim dili Arapça. Aynı okulda son iki yıldır öğretim dilini ağırlıklı olarak İngilizce okuyor. Sadece İslami dersleri ve Arapça'yı Arapca olarak görmeye devam ediyor. Arabistan'da devlet okullarına yabancıları almıyorlar. Alsalar bile sınıfları cok kalabalık olduğundan yeterli öğretim veremiyorlar. Eğitim açısından çocuğu buraya vermek istedim ama olmadı.

Oğlum şu anda ergenlik cağına gelmek üzere. İşin içerisinde olmasına rağmen söylemezsem namazını dahi kılmıyor. Derslerine de ısrar etmezsem çalışmıyor ödevlerini yapmıyor. Buradaki sorunlardan birisi de Türkiye gibi sokakta arkadaş bulma imkanının olmaması. Çünkü kimse sokağa çıkmıyor. Zaman zaman ezber programı başlatıyoruz. Tablo hazırlayıp (ders çalışma, namaz kılma, kardeşleri ile ilişkisi vs gibi maddeler ile ilgili) düzenli olması için bir şeyler yapmaya teşvik ediyoruz. Diğer iki kızım ciddiyetle tabloda hep (artı) almak için uğraşırken oğlumda bir vurdum duymazlık var. Ödül umurunda değil. Ezberlediği zamanda çok kısa sürede getirip ezberini verebiliyor, bu kadar yetenekli olmasına rağmen kendini disipline edemiyor.

Oğlum hareketli bir çocuk olmasına rağmen burada hareketsizlikten dolayı aşırı kilo alıyor. Yaşı 13, boyu 1,60 ve kilosu maalesef 69 kg. Bunu önlemek için hep birlikte rejim ve spora başlıyoruz. Ben ve annesi muvaffak oluyoruz ama o yine yarım bırakıyor. Serbest kalınca 2-3 haftada verdiği kiloyu 2-3 gün içerisinde tekrar alıyor. Bu tür uygulamalara yönelmemizin nedeni hiç olmazsa kilo almasını durdurmak ve başarabilirsek kilo vermesini sağlamak içindir. Ama maalesef başaramıyoruz.

Oğlum polis olmayı çok istiyordu. Ama polis olması için ne gerektiği konusunda araştırma yapmasını söylediğimde yine mi ders çalışacağım, ben polis olamam diyerek ondanda da vazgeçti. Cok zeki olduğunu az bir gayretle başarabileceğini söylüyoruz ama işin içine ders çalışmak girince her şeyden vaz geçiyor.

Oğlumun Tek sevdiği şey araba sürmek ve internete girmek. Özellikle annesinin eğitiminden dolayı internete ihtiyaç var. Ancak kontrol edemeyiz diye eve internet almıyoruz. Evimizde TV'de yoktur. Almıyoruz. Senelerdir bu böyle. Aramıyoruz TV'yi. Kardeşler birbirleriyle oynuyorlar çünkü. Ancak bazı çizgi filmleri, çocuk filmlerini ya indiriyorum ya da satın alıp seyrettiriyorum hafta sonları.

Bilmiyorum iyi mi ettim ama oğlumun, araba sürmeye merakından dolayı ehliyetsiz de olsa onun araba sürmeyi öğrenmesine müsaade ettim. Sürekli değil, sadece hafta sonları caddeler sakin iken annesi ile birlikte aliş verişe gidip geliyorlar. Oğlumun zaten araba sürmekten başka hiç bir hedefi yok.

Türkiye'ye izine gittiğimizde akranları ile oynuyor ve canı sıkılmıyor. Türkiye'ye dönmek istemediğini söylüyor. Buna neden olarak da orada araba sürme şansının olmadığını gösteriyor.

Gecen en son "ben polis olamam, ben okumayı sevmiyorum, ben sadece araba sürmeyi seviyorum, Ben buyum" dedi yüzüme karşı. Gerekirse Türk okuluna gideceğini orada ders çalışmayacağını söylüyor.

Biz Furkan'dan böyle şeyleri hiç beklemezken su anda bizi sürekli üzüyor. Hiç tatmin olmuyor. Hiçbir şeyi tamamlamıyor. Burada psikologa gidemiyoruz. Çünkü dil problemi ve kültür farkı var, bu nedenden bir sonuç alamayacağımızı düşünüyoruz...

Sizce ne yapmalıyız?

Şimdiden Allah razı olsun. Zeynel. A.

Eşinizin desteğini alın

Kardeşim, öncelikle şunu bilmenizi isterim ki, çocuklarımızı kazanmanın ve onlara faydalı olmanın birinci yolu iyi ilişkiler kurmaktır. Yani çocuğumuz, "annem babam beni seviyor, bana güveniyor, onunla her sorunumu paylaşabilirim" diye düşünmeli ve buna inanmalıdır. Önce bunu sağlamaya çalışın. Yani, onu eleştirmeyin, onunla sohbet edin, haftada bir gün aile toplantısı yapın burada soru sorarak çocuğun kendini kritik etmesini sağlayın. Mesela, "Furkan galiba derslerini biraz aksatıyorsun, sıkılıyor olabilir misin? Bu konuda sana nasıl yardımcı olabiliriz? Sıkılmadan çalışman için neler yapılabilir? Türünden sorular sorarak çocuğun çözümünü kendisinin bulmasına yardımcı olun. Başladığı işi sonuna kadar götüremediğini söylüyorsunuz, gün içinde tamamladığı işler olursa onu ödüllendirin. Anne babalar çocuğa sürekli ders çalış diye ısrar ettiklerinde bu çocuk için bir baskıya dönüşebiliyor. Bu nedenle ebeveynler bazen çocuğu kendine bırakmalı ve onun hatalarını görmesine fırsat tanımalıdırlar... Ebeyvenler çocuklarıyla ilgili yaşadıkları sorunu ortadan kaldıracak çözümler üretebilirler. Bu konuda çocuğa nasıl yardımcı olabileceğinizi düşünebilir ve çözüm üretebilirsiniz. Furkan konusunda eşinizin de desteğini alabilirsiniz. Sizin de ifade ettiğiniz gibi çocuk ergenlikle ilgili sorunları da yaşıyor ve burada hiç arkadaşı yok. Olaylara onun penceresinden bakarak onu anlamaya çalışın ve sevginizi göstermekten kaçınmayın. Furkanla ilişkilerinizi biraz daha iyileştirmeye çalışın, elinizden geldiğinde ona yardımcı olun ve biraz da olayları zamana bırakın...