Aday adayı olduk ya!

İyi ki olmuşuz.

Siyasetin “çirkin” yüzü hemen kendini gösterdi.

Halbuki, biz bu “çirkin” yüzü değiştirmeye katkıda bulunabilir miyiz, düşüncesindeydik.

Politikada dürüstlük, siyasette itibar, mecliste saygınlık, özlediğimiz ilkelerdi çünkü.

Son yıllarda bu ilkelerin yerleşmeye başladığını, parlamentoda kalite ve seviyenin giderek yükseldiğini görüyorduk.

***

Politika denince “aldatma”, siyasetçi denince da “yalancı” kelimelerinin zihinlerde çağrıştığı günlerden geliyoruz.

Bizler, milletvekillerinin adeta “menfaat tüccarı” olarak gösterilip tanıtıldığı zamanlarda büyüdük.

Devleti soyan, hazineyi yağmalayan, bankaların içini boşaltan siyaset simsarlarını tanıdık.

Yağcılığın pirim yaptığı, yalakalığın zirveye çıktığı bir siyaset kültüründen geldiğimizi biliyoruz.

“Sen kralsın, en iyisini bilen sensin” mavalıyla liderlerin nasıl karanlık günlere sürüklendiğine de şahidiz.

Devlet bir hazine, siyasiler de bu hazinenin üzerine tüneyen akbabalar gibi algılanıyorlar sanki!

Peki, bu anlayışlar, bu algılar hep böyle mi devam edecek!?

O anlayış ve algılara sebep olan siyasi aktörler, daha ne zaman kadar bu rollerini oynayacaklar?!

Son dönemlerde değişmeye başlayan bu tablo,daha da iyileşmeli değil mi?..

***

Bireyler kendini değiştirmedikçe, o toplum hiç değişir mi?

Toplum kendini dönüştürmedikçe, o devlet hiç dönüşür mü?

Neden siyasette görev alacak insanlara, bu olumsuz yaftalar vurulur?

Bu olumsuzlukları değiştirmeye talip olan iyi niyetli insanlara bu yaftaları yakıştıranlar, nasıl bir vebal yüklendiklerinin farkındalar mı?

Bu halleriyle; vurgun, talan, yalan, dolan, her türlü sahtekârlığın siyasette devam etmesine çanak tutmuş olmuyorlar mı?

Bu böyle devam edecekse, şikayet etmeye hakkınız olabilir mi?..

Ülkenin idaresine talip olmak, Parlamentoda görev almak, halka hizmet etmek, bunlar niçin ayıp olsun, neden kötü gösterilsin ki?!...

Bu anlayış artık tamamen terk edilmeli, tarihin çöplüğüne atılmalıdır..

Siyasetin rengi de, dili de, hizmeti de değişmeli, değiştirmeye talip olan insanları da takdir edip teşvik etmelidir.

***

Şahsım için en ufak bir endişe duymuyorum.

Hiçbir kaygım ve korkum yok, hamdolsun.

Aksine beni ferahlatan, sevindiren tesellim bile var:

Aleyhimdeki görüşler, hakaretamiz sözler ve alaycı üslûplar; inşallah günahlarıma keffaret olur.

Buna sebep olanlara da, bu yüzden medyun-u şükranım.

Keşke imkanım olsa da her birine, onları memnun edici hediyeler gönderebilsem!