Fatma hanım, benim beş yaşında bir oğlum var. Abisine karşı çok acımasız, sürekli abisinin kendisiyle oynamasını istiyor, oynamadığında da vuruyor. Büyük oğlum yapı olarak çok sakin bir çocuktur. Ama kardeşinin vurmalarından bıktı artık. Bu günlerde büyükannesinde kalmak istiyor. Küçük oğluma oturup anlatıyorum, abiye vurmak kötü bir şeydir diyorum ama beni anlamıyor. Ceza veriyorum yine de fayda vermiyor. Tavsiyelerinizi bekliyorum.. S. K.
Bir ifade şeklidir

Beş yaş çocuğu arkadaşlarıyla oynamak ve vaktin büyük bir kısmını oyunlarla geçirmek ister. Anladığıma göre çocuk ne oynayabileceği bir ortama ne de arkadaş grubuna sahip. Bu nedenle evde oynayabileceği tek kişi olarak abiyi görüyor ve abi kendisiyle oynamayınca da vuruyor. Burada çocuğun abisine vurması bir ifade şeklidir. Yani çocuk aslında "benimle oyna, ben sıkılıyorum..." demek istiyor, abi oynamak istemediğinden ona vurarak cezalandırmaya çalışıyor. Bu durumda hiçbir şekilde çocuğun vurma davranışına vurgu yapmayın, bunu sık sık ifade etmeyin. Bunun yerine çocuğa oynayabileceği bir arkadaş bulun ve onunla oynaması için teşvik etin. Gün içinde onunla konuşun, duygularını aktarmasına fırsat verin ve bazen onunla oyunlar oynayın. Çocuğun oyun ihtiyacını karşıladığınız halde abiye vuruyorsa, onunla konuşabilir ve bu davranışının doğru olmadığını söyleyebilir ve sevdiği şeylerden bir süreliğine mahrum ederek küçük cezalar verebilirsiniz.
Eski eşimi unutamıyorum

Bu sorunumu size yazmak için epey düşündüm. Biliyorsunuz bizim toplumumuzda söylenen her şeyin ardasında bir şeyler ararlar, küçük bir kusuru dahi affetmezler. Aslında ben de kendimi affedemiyorum. On yıl önce sevdiğim kişiyle evlendim ama iki yıl sonra beni aldattı ve büyük bir acıyla evliliğimi bitirdim. Neyse ki çocuğum yoktu ve çalışmaya karar verdim.. Ama ailemle hiç anlaşamadım, onlar ayrıldığım için beni suçluyorlardı. Sırf onların baskılarından kurtulabilmek için bir mantık evliliği yaptım. Ama ilk eşim aklımdan çıkmıyor, bu konuda kendime baskı yapıyorum ama olmuyor. Ben baskı yaptıkça sorunum daha da büyüyor. Evliliğimi bitirmeyi düşünmüyorum ama aklımdan o kişiyi tamamen çıkarmak istiyorum. Bunun bir formülü var mı? N. K.

Zaman alıp götürecektir

Sizin de ifade ettiğiniz gibi, bizi yanlış anlarlar endişesiyle çoğu zaman sorunlarımızı gizler ve içimizde olup bitenleri kimseler bilsin istemeyiz. Ancak öyle de olsa, güvendiğimiz inandığımız ve bizi anlayacağını düşündüğümüz bir arkadaşımızın olmasını ister ve ona içimizi dökmeyi arzu ederiz. Kendimizi anlayacak birini bulamadığımızda ise, sorunlarımızı daha da büyütürüz.

İfadenizden anladığıma göre, severek ve isteyerek evlendiğiniz ilk eşinizi hâlâ unutamadınız şu an evli olduğunuz için bu duygunuzu eşinize ihanet olarak algılıyor ve vicdanen rahatsızlık duyuyorsunuz. Keşke kalbin bir aklı olsaydı da ona bunun doğru olmadığını ifade edebilseydik. Ama ne yazık ki kalp kendi seçimini kendi yapıyor ve bu konuda size fırsat vermiyor. Bu nedenle elinizde olmayan nedenlere bağlı olarak aklınıza gelen düşüncelerden kendinizi sorumlu tutmayın. Ancak burada yapmanız gereken şey, eski eşinizle görüşmemeniz, onunla karşılaşmamaya ve sizi harama sürükleyecek eylemlerden uzak durmaya çalışmanız olmalıdır. Kendinizi korumaya alın ve bu konuda Allah'a sığının. Ama gündelik hayatınızda elinizde olmadan aklınıza gelen düşüncelerden kendinizi sorumlu tutmayın. Bunun bir imtihan olduğunu düşünün ve bazı şeyleri zamana bırakın. Bir süre sonra zaman bu duyguları alıp götürecektir.