10 yıl önce karşı komşum vefat etti. Üç çocuğundan ikisini köydeki yakınları aldılar küçük kızı Çocuk Esirgeme Kurumu'na vermeyi düşündüler. Komşumu çok seviyordum çocuğa kıyamadım ve onu evlatlık aldım. Çocuğu aldığımda çevremden çok tepki geldi. Annem, kız kardeşlerim, eşimin akrabaları karşı çıktılar. Onlara anlatmaya çalışsam da pek başarılı olmadım. Onlar çocuğa çok soğuktular, bayramlarda ya da özel günlerde tepkilerini çok belli ediyorlardı. Görümcelerim her bayram benim çocuklara hediye alır onun önünde verirlerdi. Çocuk üzülür birkaç gün içine kapanırdı. Böyle durumlarda onu yanıma alır, anlayacağı şekilde olayları anlatır ve "senin hediyeyi de ben alacağım söyle ne alayım? derdim hiçbir şey istemem derdi. Çocuk gerçekten çok terbiyeliydi beni hiçbir zaman üzmedi ve yormadı. Okulda başarılıydı, derslerine çalıştı, eve hiçbir sorun getirmedi. Tek sorunumuz onu aileye kabul ettirememiş olmamdı bunu başaramayacağımı anlayınca olayın pek üzerine gitmedim. Kızım şu an on altı yaşında. Aldığımda altı yaşındaydı ve annenin ölümünü pek anlamış değildi. Kendisi evlatlık olduğunu biliyordu ama nedense bir yıldır bunu daha çok dert ediyor. Onunla konuşuyorum, seni evlatlarımdan ayırmadım, seni seviyorum diyorum, "biliyorum" diyor ama akrabalarını ve babasını suçluyor. Geçenlerde okulun rehber öğretmeniyle de görüştüm ben elimden geldiği kadar yardımcı olmaya çalışırım dedi. Onu gerçekten seviyorum ve ona gerçekten emek verdim. Bu günlerde onu kaybetme korkusu yaşıyorum. Çünkü kızım benimle pek bir şey paylaşmıyor, suskunlaşıyor ve babasını suçluyor. Ona nasıl yaklaşabilirim acaba bir süreliğine kendi kendine bıraksam daha mı iyi olur?

A. K.

Güven verin

l Evlatlık olduğunu öğrenen çocuk, beklenen bazı tepkiler gösterebilir. Hatta çocuk ilk duyduğu anda büyük bir şok yaşayabilir, akabinde gerçek anne babasıyla ilgili hayaller kurmaya başlar... Burada çocuk terk edilmişlik duygusuna kapıldığından kendisini büyüten ebeveyniyle ilgili kaygılar yaşayabilir.

Bu durumda iştahsızlık, uykusuzluk, içe kapanma, okul başarısında düşme gibi belirtiler ortaya çıkabilir. Bu durum çocuğun yeni duruma uyum sağlayıncaya kadar devam edebilir.

Öz ebeveynine karşı büyük bir öfke duyabilir. Kendisinin terk edildiğini, ilgi ve sevgiden yoksun bırakıldığını düşünebilir. Bu nedenle çocuğun bakımını üstlenen ebeveynlere büyük sorumluluklar düşüyor.

Ancak siz çocuğu aldığınızda altı yaşındaydı ve annenin ölümüne bağlı olarak size verildiğini biliyordu. Anladığıma göre çocuk ergenlik dönemine ait sorunları yoğun yaşıyor ve bu süreçte ebeveyniyle ilgili durumları yeniden sorguluyor. Siz bu sürecin geçici olduğunu düşünün ve onu bırakmayacağınızı, sevgi ve ilginizi ondan esirgemeyeceğinizi hissettirin ve duygularını paylaşın.