Hükümet sözcülerinden yeni üniversitelerin müjdesini duyduğumuz anda içimizi karmaşık duygular kaplıyor!

Önce "Ne güzel" diye seviniyoruz!

Yeni üniversiteler elbette ülke gençliği için büyük bir müjde!

Böylelikle okuma yarışı içindeki gençlerimizin bir bölümü daha hayallerini gerçeğe dönüştürme şansına kavuşacaklar!

Keşke daha çok üniversite açılabilse ve kimse dışarıda kalmasa diye geçiyor aklımızdan!

Sonra "Üniversite bitirseler ne olacak sanki?" diyoruz kendi kendimize!

Üniversite bitirecekler ama yine işsiz kalacaklar!

Üniversiteli ya üniversitesiz olmak işsiz adam için hiç fark etmiyor ki! İşsiz adam belki üniversite bitirmemiş olsa daha mutlu olacak!

Bir baltaya sap olabilmek için yıllarca dirsek çürütüyor ama sonuç değişmiyor!

Yine işsiz kalıyor!

Ve neye yanacağını bilemiyor!

Boşu boşuna geçirdiği üniversite yıllarına mı yansın yoksa üniversiteye gideceğine bir ustanın yanına çırak olarak girip meslek sahibi olmamasına mı yansın!

Hal böyle olunca sürekli üniversite açmakla bir iş mi yanlış yapılıyor diye düşünmeye başlıyoruz.

Yanlış bir işten çok eksik bir iş yapılıyor belki de!

Üniversiteler açılırken o üniversitelerden mezun olacak gençler için yeni iş olanakları da hazırlanmadıkça açılan her üniversite gençleri bir süre daha oyalamaktan başka bir işe yaramıyor!

İlköğretim okulu mezunu bir işsiz ile üniversite mezunu bir işsiz arasında fark var mı?

Netice itibarıyla ikisi de mutsuz, ikisi de huzursuz, ikisi de keyifsiz!

Üstüne üstlük üniversite mezunu işsiz ilköğretim mezunu bir işsize göre daha bir şanssız!

Onca yılını okul sıralarında dirsek çürüterek geçiriyor ama sonunda bu eğitim bir işine yaramıyor!

Sanki tıpkı dağılan Sovyetler Birliğinin eğitim politikası gibi bir politika izleniyor.

Gençler eğitiliyor, yetiştiriliyor ama ne var ki eğitildikleri ve yetiştirildikleri alanlarda istihdam edilemiyor!

Ve hiç alakası olmayan işlerde çalışarak rızıklarını temin etmek zorunda bırakılıyorlar!

Üniversite açılmasına asla karşı değiliz ama bu hayırlı hizmet verilirken paralel adımların da atılmasından ve mezunların kolayca iş bulabilecekleri istihdam alanlarının oluşturulmasından yanayız!

İstihdam olanakları oluşturulamayacaksa gençleri boş yere üniversite sıralarında oyalamamalı diyoruz.

Eğitim politikamız dağılan Sovyetlerin eğitim politikasını çok andırmaya başladı diye düşünüyoruz, bilmem yanılıyor muyuz?