6 yaşındaki oğlum bu yıl anaokuluna başladı. Okula isteyerek gidiyor ama burada bir arkadaşı var onunla sürekli kavga ediyor ve sorunu benim çözmemi istiyor. Oğlum neden kavga ediyorsunuz diyorum, arkadaşını suçluyor ve "anne okula gel de arkadaşıma kız" diyor. Geçen gün okula gittim ve arkadaşını uyardım. Ama aradan birkaç gün geçti oğlum aynı şekilde okula gelip arkadaşına kızmamı istemeye başladı. Gitmek istemediğimi görünce de benimle ilgilenmiyorsun deyip beni suçluyor. Sizce nasıl bir yol takip edebilirim? N. K.

Öğrenmesine fırsat verin

Toplum olarak çocuklarımızın kararlarına pek önem vermeyiz ve onların kendi kontrolümüzde olmalarını isteriz. Oysa bunun sakıncaları ileriki yıllarda çocuğun hayatını etkilemekte ve onu çeşitli sorunlara sürüklemektedir. Böyle bir sorunla karşılaşmamak için, ebeveynler çocuğun hayatı tanıması ve olayları yaşayarak problemlerini çözme becerisi geliştirmesi hususunda teşvik edici olmalıdırlar.
Bağımsızlığa adaptasyon süreci sosyalleşme sürecinde başlar ve ergenlik döneminde biçimlenir. Bunun için, ailelerimiz, çocuklarına küçük yaştan itibaren kendi işlerini yapmaları ve karşılaştıkları sorunları çözebilmeleri için yönlendirici olmalıdırlar.

İfadenizden anladığıma göre, çocuk arkadaşıyla kavga ediyor ve problemi sizin çözmenizi istiyor. Bu durumda ona arkadaşıyla yaşadığı sorunların nedenini sorabilir ve bu problemleri kendisinin çözebileceğini vurgulayarak onu teşvik edebilirsiniz. Çocuğun arkadaşıyla arasında geçen anlaşmazlığa siz müdahale etmeyin, problemi kendisinin çözmesi için destekleyin. Ayrıca ev içinde de çocuğunuzun kendi işlerini yapması ve karşılaştığı problemleri çözmesi için fırsat tanıyın. Fakat çocuğun sorunu çözemediği ve zorlandığı durumlarda ona yardımcı olabilirsiniz ancak, yapabileceği işlerde teşvik edici olun.
İhanetin telafisi yok

Severek evlendiğim eşimle yollarımı ayırdım. Onun her şeyini affedebilirdim ama bana göre ihanetin telafisi yoktu. Canımdan çok sevdiğim eşim şimdi bir başkasıyla evli bir yabancı. O hayatını yaşıyor ama ben hâlâ yaşadığım şoku atlatmış değilim. Kızım bu yıl sınava girecek ondan habersiz gizli gizli ağlıyorum. Eşimden ayrılalı iki yıl oldu ama onu hiç unutamadım. Hele bu bayram ağlamaktan yoruldum. Bilmiyorum Fatma hanım, ben bu sorunun üstesinden gelebilecek miyim? Bir daha asla evlenmeyi düşünmem ama maddi manevi zor durumdayız. Bize neler tavsiye edebilirsiniz? R. D.

Yeni bir sayfa açabilirsiniz

Sevdiğiniz insanın, yani eşinizin ihanetine şahit olmanız gerçekten acı bir şey... Ama hayat devam ediyor ve siz kızınızla birlikte bu saatten sonra yeni bir hayata başlayabilirsiniz. Bunun içi öncelikle yaşadığınız travmayı atlatıp, geçmişin içinden çıkmanız gerekiyor. Bu dönem yaşadığınız acıyı çevrenizde güvendiğiniz biriyle paylaşabilir ve duygularınızı bu kişiye aktarabilirsiniz. Ayrıca yaşadığınız acıyla yüzleşerek, normal hayatınıza dönebilir ve iş bulup çalışabilirsiniz. Yanınızda kızınızın olması da sizin için bir avantaj. Sorunlarınızı kızınızla da paylaşabilir ve birbirinize destek olabilirsiniz. Ayrıca evinizden çıkın ve arkadaşlarınıza gidin, sosyal faaliyetlere katılın, spor yapın, yürüyüşe çıkın... Unutmayın ki, düştüğümüz kuyudan çıkabilmek için önce yardım ister ve bununla beraber kendi gücümüz nispetinde mücadele ederiz. Siz de, kendi çabanızın yanında bir psikiyatriste giderek yaşadığınız sorunu daha rahat atlatabilmeniz için yardım alabilirsiniz.