Somut bazı örnekler vardır, sayfalar dolusu izahata bedel olur.
“Bir musibet bin nasihatten yeğdir” sözü de, bu tesir gücünü gösterir.
İnsan, çoğu zaman içinde bulunduğu konumun değerini bilmez.
Yapması gerekeni değil, önüne gelen şeyleri yapmayı tercih eder.
Bugünü yaşamaktan çok, yarınların hayalini kurup plan yapmaktan hoşlanır.
O fırsatı bulup bulamayacağını, o imkana kavuşup kavuşamayacağını pek düşünmez.
***
Aşağıda vereceğim örnek, bu gerçeği çok güzel anlatıyor.
Amerika'da bir Üniversitede Profesör derse şöyle başlamış:
- "Düşünün ki bugün dünyanın son günü. Yarın bu saatte her şey bitecek ve kurtuluş şansınız hiç yok. Bugün ne yapardınız?"
Tüm öğrencilerden farklı farklı cevaplar gelmiş:
- İbadet eder Allah'tan günahlarımı affetmesini dilerdim,
- Tüm sevdiklerimle vedalaşırdım,
- Ailemle zamanımı geçirirdim,
- Anneme veya babama giderdim,
- Arkadaşlarımla yarım saat eski günlerdeki gibi top oynardım,
- Barbekü partisi yapardım,
- Tüm sevdiğim yemekleri son bir defa yerdim.
- Yatar uyurdum.
- Ormanda son defa dolaşırdım,
- Güneşin doğuşunu ve batışını seyrederdim.
- Akşam yıldızları temaşa ederdim.
- En sevdiğim yemeği hazırlar, tüm sevdiklerimi akşam yemeğine davet ederdim.
- Hayatta en çok gitmek istediğim yere gider, orda ölümü beklerdim,
- Jet uçağına biner gökyüzünü dolaşırdım,
- Üzdüklerimi arar, özür diler, beni affetmesini isterdim,
vs..........
Hoca söylenenlerin hepsini tahtaya yazmış. Sonra gülerek ;
-"Çocuklar, bunları yapmak için dünyanın son günü olması şart mı?.." diye sormuş.
***
Tasavvuf ahlakındaki anlayış ne güzel!
“İnsan namazını, kıldığı son namazmış gibi kılmalıdır.”
Söylediği söz, yaptığı iş, sergilediği davranışlar için de bu böyle!
Zira, belki bir daha bunları yapmaya imkan ve fırsat bulamayabilir.
Sanki, son defa bunları yapıyormuş gibi hareket etmek; ne erdemli bir tavır, ne derin bir anlayıştır, değil mi?
Kaç gün yaşayacağını bilen var mı?
Doğruluk, iyilik, güzellik adına yarınlara havale ettiğimiz şeyleri bugünden gerçekleştirmeye çalışmak; hem aklın, hem ilmin, hem de vahyin gereğidir.
Bunları yapmak için dünyanın son gününü beklemek şart değil!