Sömürülebilir milletlerin başı dertten kurtulmuyor. Ve yine sömürülebilir milletlerin bugüne kadar beğendiği ve benimsediği hiçbir yönetim iş başına gelmemiş. Yönetenlerle yönetilenlerin anlamsız kavgaları nedeniyle yüz yıllar geçip gitmiş ve gitmekte.
İşte Pakistan da sömürülebilir milletler sınıfına giren ülkelerden biri. Bunu sadece ben söylemiyorum, Pakistan’ın yöneticilerinden pek çoğu da “Bu acı gerçeğe artık son vermek istiyoruz” diyorlar.
Açlık, sefalet, yokluk, eğitimsizlik, ülke kaynaklarının yerli yerinde kullanılmaması ve daha çok yabancı ülkelere yani sömürebilen ülkelere aktarılması, zenginlik kaynaklarının onların kontrolünde olması, yönetenlerle yönetilenler arasında tamamen yabancı ellerin bulunması, Pakistan ve benzeri sömürülebilir ülkelerin başlıca önemli dertlerinden.
Pakistan’da kaldığım birkaç gün içerisinde siyasi havayı yoklama imkanım oldu ve halkın ne istediğine, siyasi partilerin ne istediğine, Pervez Müşerref’in ne istediğine baktım.
“Halkın ne istediği” sözü bile insana umut verici ama halk içeriden ve dışarıdan tezgahlanan bizdeki Ergenekon benzeri rant kaynaklı güdülmelerle öyle paramparça hale gelmiş ki, inanmayacaksınız ama birleştikleri tek nokta “Türkiye-Pakistan halkları kardeşliği”...
Evet, aynen böyle. Bizi böylesine bağrına basan Pakistan halkı, neden kendi insanını bağrına basarak ülkeleri üzerinde oynanan oyunları fark etmeyerek, iktidara kim gelirse gelsin, gelenleri beğenmeyip devamlı huzursuzluk ve kaos içerisinde yüzerler ve kendilerine böyle bir zemin hazırlarlar, doğrusu anlamadım gitti.
Bu önemli anlaşılmazlık; “Sömürülebilir millet olma” özelliğinin en belirgin şekli olsa gerek. Halk arasındaki gruplaşmaların sayısını bilene rastlamadım. öyle kalabalık ki, her kafadan bir ses çıkıyor ve kimin ne istediği anlaşılmıyor.
Halk kesimlerinin estirdiği bu karışık havaya siyasi partiler de aynı oranda uymuş vaziyette. Koalisyonuyla, muhalefetiyle aynı havayı soluyorlar. Sabah dediklerini öğleyin inkar ediyorlar, sabah birleşenler, ikindi vakti ayrılıyor. Böyle garip bir durum var.
Yanlış anlaşılmasın, burada Pakistan adına kimseyi suçluyor veya öteliyor değilim. Hani Anadolu’da güzel bir laf vardır; “Ayranları yok içmeye” diye devam eder. Ne yönetenler yönetilenlerin ne dediğini anlıyor, ne de yönetilenler yönetenlerin ne dediğini. çünkü kimse kimseyi dinleme ve anlama zahmetine girmiyor.
Bir kere kim ne söylerse söylesin, kimse kimseyi anlamak için dinlemiyor. Herkes kendisinin ne söyleyeceğine bakıyor. önyargı ve peşin hüküm almış başını yürümüş. Hal böyle olunca da belli güçler için en kolay yol olan provokasyonlar arı kovanı gibi vızıldayıp duruyor. Pakistan’ın hemen her gün bir yerlerinde bir sürü provokasyonlar meydana geliyor.
Görünen o ki, Pakistan Cumhurbaşkanı Pervez Müşerref yaptığı uygulamalarla haklı çıkıyor. Aklı selim insanların söylediği de o. “Pervez Müşerref olmasın, Pakistan’dan birkaç fakir ülke daha doğar” diyorlar. Komşu fakir ülkeler de bunu bekliyormuş!
Pervez Müşerref’i eleştirmek kolay. Bir de onun yerinde olmayı sınamak lazım. Pervez Müşerref gidince yerine koyacakları adamları yok. çünkü siyaset yerlerde süründüğü gibi, siyasiler de yerlerde sürünüyor. ülkeyi şu haliyle toparlayabilen tek adam Müşerref.
Böyle yazdığım için benim taraflı hareket ettiğimi düşünenler çıkabilir. çıksın, herkes benim gibi düşünecek diye bir kaide yok ama aksini düşünenlerin de Pakistan’da olup bitenleri yerinde görmeleri ve enine boyuna araştırma yapmaları gerekir.
Pervez Müşerref’i ziyaret ettiğimizde söylediği acı bir gerçek vardı, dedi ki; “Bizim asıl derdimiz eğitimsizlik ve fakirlik. Eğitimsizlik ve fakirlik, halkın aşırı uçlarda gezinmesine sebep oluyor ve bizler de olup bitenlerin önüne geçemiyoruz, öncelikle bu eğitimsizlik ve fakirliği halletmeye çalışıyoruz.”
Doğru, Pakistan’da meydana gelen acı olaylara bakıldığında görülüyor ki, sahneye çıkan halkın çok büyük bölümü, “eğitimsiz ve fakir kesimden” maalesef. Hal böyle olunca da kimin ne istediği belli olmuyor. Bu sebeple Pervez Müşerref Pakistan’a lazım.