8 yaşındaki oğlum çok yaramaz, kendini yerden yere atıyor, istediği her şeyin anında olmasını istiyor. Arkadaşlarıyla kavga ediyor, beni hiç dinlemiyor. Eşimin halası da bizimle kalıyor ve ondan yüz bulduğundan yaramazlıklarını daha da artırıyor. Eşim biraz sert mizaçlıdır. Eve geldiğinde onu biraz sıkıyor. Hiçbir şey yapmasına izin vermiyor, oyuncaklarına dahi dokundurmuyor. Oğlum baba işe gidinceye kadar sessizliğini sürdürüyor, baba kapıdan çıktığı anda yaramazlıklarına başlıyor ve hiç söz dinlemiyor, kırıyor döküyor, bağırıyor, evin düzenini bozuyor. Ben de baba gibi sert davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Biraz da hala buna engel oluyor. Oğlumun bu yaramazlıkları ne zaman biter bize neler tavsiye edersiniz? R.Ü.
Teşvik edin

Öncelikle çocuğun, enerjisini deşarj edeceği alanlar keşfedip onu oyun oynamaya teşvik edin. Bunun için yakınlarınızdaki akran gruplarıyla görüşüp burada birlikte vakit geçirmelerine yardımcı olun. Ayrıca, çocuklarda aşırı müsamaha bu türden sorunlara neden olabileceği gibi, aşırı engelleme aşırı kontrol davranışı da aynı sorunların ortaya çıkmasına neden olur. Bunun için babayla görüşerek çocuğun gün içinde yaptığı faaliyetleri faylaşmasına ve onun evde rahatça hareket etmesine fırsat tanıması konusunda teşvik edici olun.

Çocuğa disiplin verilmelidir ama kurallar yerinde ve zamanında uygulanmalı ve çocuğun gelişim dönemi tercihleri de dikkate alınmalıdır. Ayrıca disiplin konusunda tutarlı olmak da önemlidir. Sizin hayır dediğiniz bir kuralı hala ya da baba evet diyerek bozmamalıdır.

Gün içinde çocuk saldırgan davranışlar sergilediğinde yeter ki sussun deyip isteklerini yerine getirdiğiniz de de bu davranışın pekişmesine neden olabilirsiniz. Bunun için, çocuğa yaramazlık yaparak, bağırıp çağırarak her istediğini elde edemeyeceğini ifade etmelisiniz. Çocuğunuzu oyunlara teşvik edin, yaramazlıklarının sonucunu onunla konuşun ve ilişkilerinizde tutarlı olun.
Ayrıntılara çok takılırım

29 yaşındayım... Evin en küçüğü olduğum için ağabeylerimin baskılarıyla büyüdüm. Annem çok titiz bir kadın ve kendince kuralları var. Babamı zaten hiç tanımıyor gibiyim. O sevgisini göstermeyen biridir.

Merhametli bir insanım ama çok mükemmeliyetçiyim. Evi hergün baştan aşağı siliyorum ve sildiğim yerleri beğenmeyip tekrar tekrar silmeye devam ediyorum... Başkalarının yaptığı işleri pek beğenmem, ayrıntılara çok takılırım. Bu yüzden evlenemiyorum da. Gelen kişileri iyice irdeliyorum ve bir kusurlarını bulup vazgeçiyorum. Yaptığım her işin mükemmel olmasını istiyorum ama yine de mutsuzum. Hayattan keyif alamıyorum bana neler tavsiye edersiniz? Ş.Ş.
Allah affedenleri sever

Mükemmeliyetçi kişiler, kuralcıdırlar ve esnek olmayı sevmezler. Buna bağlı olarak gündelik hayatlarında bazı zorluklar yaşarlar. Bu konuda yaşadığınız sıkıntıları anlayabiliyorum... Ancak probleminizi fark edip bu durumdan kurtulmak istiyor olmanız aslında bu noktada kendinize faydalı olabileceğinizi de gösteriyor. Standartlarınızı biraz düşürün ve insanları olduğu gibi kabul etmeye çalışın. Olayların bütününe bakın, takılıp kaldığınız parçadan uzaklaşarak kürenin bütününü görmeye çalışın. Ayrıca gün içinde sildiğiniz evi ikinci üçüncü kez silmek yerine bir kere silmekle yetinin. Bu konuda takıntılarınızla yüzleşin... Taliplerinizin olumsuz taraflarını gördüğüz kadar olumlu taraflarının da olabileceğini düşün. Ayrıca bir psikiyatriste giderek yardım alın ve kendinizi eve kapatmayın. Dış dünyaya açılın, güçlü taraflarınızı keşfedin ve bu alanlarda kendinizi yetiştirmeye gayret gösterin. Unutmayın bizler insanız ve hiç bir insan mükemmel değildir ve hayatımız her zaman istediğimiz gibi gitmeyebilir. Yegane mükemmel olan Allah'tır ve o affedenleri, insanların kusurlarını örtenleri sever.