Fatma abla ben on sekiz yaşında bir genç kızım. Bu yıl üniversite sınavlarına girdim, inşallah istediğim bölümü tutturacağım. Yıl içinde çok mutluydum bir sorunum yoktu ama bir aydan beri kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sabahları kalkamıyorum, kahvaltıdan sonra yeniden uyuyorum günün çoğunu uyuyarak geçiriyorum. Sanki hayatta hiçbir amacım yok gibi, kendimi boşlukta hissediyorum. Toparlanmak istiyorum, yapamıyorum bana neler tavsiye edersiniz? E.E.
Hayatın başındasın

Daha hayatın başındasın, okuyacaksın, sevdiğin bir meslek seçeceksin ve insanlığa faydalı olacaksın. Dolayısıyla bütün bunlar senin hedeflerinin olduğunu gösterir. İfadenden anladığıma göre bir ay öncesine kadar her şey normal seyrediyordu. Bu süre içinde hayatında ne gibi değişiklikler oldu? Öncelikle bunu bilmeliyiz. Eğer hayatının uyumunu bozacak bir sorun varsa önce bu konuda çözüme ulaşman gerekir. Bu süre için de bir de dahiliye uzmanına git ve yaşadığın sorunun fiziksel bir rahatsızlığa bağlı olup olmadığını anlamaya çalış. Eğer fiziksel bir sorunun yoksa bir psikiyatriste gidip yardım alman uygun olur. Sanırım bu süre içinde bir depresyon gelişti ve hayattan keyif alamamaya başladın. Ama şunu da unutma ki, hayatının kaptanı sensin, dolayısıyla hayata katılmak ve hedeflerinin peşine koşmak için kendin de çaba göstermelisin.
Onun hayalleri vardı

Üç ay önce kız kardeşimi kaybettim. Onun hayalleri vardı, üniversitede okuyordu öğretmen olacaktı ama ahrete gitti. Biz üç kız kardeştik ve birbirimize çok düşkündük. Onu unutamıyorum, geceleri hiç uyuyamıyorum, aklıma geldikçe ağlıyorum. İştahım yok, uykularım düzensiz, hayattan hiç zevk alamıyorum. Her şey anlamsız geliyor, kendimi eve kapatıyorum. Annem benden daha güçlü, kalk kendini toparla diyor ama yapamıyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum. Z.K.
Ölümün uğramadığı kapı yok

Ölüm hayatın içinde var ve ne zaman hangi saatte hangi mevsimde kapımızı çalacak bunu bilemeyiz. Kimi zaman sevdiğimiz bir yakınımıza kimiz zaman komşumuza kimi zaman uzağımızdakilere uğruyor. Ölenler Rablerine kavuşurlar, bizleri ise yoğun bir acı bekler. Her birimiz kaybettiğimiz yakınlarımız için yas sürecine gireriz. Onların yokluğuna alışmaya ve öldüklerini kabullenmeye çalışırız. Bu sanıldığı kadar kolay değildir ama yapacak başka bir şeyimiz de yoktur. Sana hiç vakit kaybetmeden bir psikiyatriste gitmeni tavsiye ederim. Bu süre içinde yardım alabilirsin. Ayrıca ölen kardeşinle ilgili duygularını yakınlarınla paylaşabilirsin. Ölüm olayının ardından üç ay geçmiş bu yas süreci için kısa bir süre. Elbette yakınlarımızın acıları içimizi yakar kavurur ancak altı ay ya da bir yıl sonra durumu kabul eder ve hayatımıza kaldığımız yerden devam ederiz.
Aldatılıyorsam anlayabilir miyim?

Fatma Hanım, eşim evlendiğimiz günden beri eve geç geliyor. On ikiden önce eve geldiği görülmüş değildir. Dışarıda arkadaşlarıyla vakit geçirir, dernek vakıf çalışmalarına katılır, hayır işleriyle uğraşır. Ama bizim de ilgiye ihtiyacımız var. Neden bize vakit ayırmıyor bilmiyorum. Bunu kaç kere görüştük tamam diyor bir hafta erken geliyor sonra tekrar eski haline dönüyor. Geçenlerde kız kardeşim hayatında başka bir kadın olabilir dedi. Bu benim aklımı karıştırdı o günden beri uyuyamıyorum. Eğer kocamın hayatında bir kadın varsa bunu nasıl anlarım? Bu konudaki kuşkularımı yenmem için bana neler tavsiye edersiniz? F.K.
Kuşkularımız yersiz

Anladığıma göre, eşinizin evlenmeden önce de, hayatının büyük bir kısmı dışarıda geçiyordu. Evlendikten sonra da buradaki çalışmalarına devam etti. Ayrıca, siz de zaten eşinizin, dernek vakıf işleriyle meşgul olduğunu ifade ediyorsunuz. Elbette eşlerin çocuklarına ve ailelerine vakit ayırmaları gerekir. Ancak ne yazık ki, eve erken gelen eş dahi çocuklarıyla konuşmak yerine televizyon seyretmeyi tercih ediyor. Bu konuyu konuştuğunuzu eşinizin bir süre eve erken geldiğini fakat daha sonra tekrar eski haline döndüğünü söylüyorsunuz. Buradan eşinizin de aslında evine vakit ayırmak istediğini fakat eski alışkanlıklarını bırakamadığını görüyoruz. Bunun için ona yardımcı olabilirsiniz. Kız kardeşinizin söylediği şeyden etkilenerek eşinizden kuşku duyuyorsunuz. Oysa anladığıma göre eşiniz evlendiğiniz günden beri arkadaşlarıyla vakıf çalışmalarına katılıyor ve eve geç geliyor. Bu nedenle kuşkulanmanızın yersiz olduğunu ve bu şekilde davrandığınız sürece de ilişkilerinize zarar verebileceğini düşünüyorum.