* 30 yaşında bir ev hanımıyım. İki sene önce amcamın hanımı yani yengem kanser oldu. Ameliyattan sonra biraz toparlanır gibi olmuştu ama hastalık nüksedince yine kendini dağıttı. Birkaç aydır hayattan iyice koptu. Çocuklarıyla ve çevresiyle arasına mesafe koydu. Bir tek benimle konuşuyor ve ölümden çok korktuğunu söylüyor. Ona nasıl yardımcı olabileceğimi bilemiyorum çünkü psikiyatriste gitmek istemiyor sadece tedavi gördüğü doktora gidip onunla konuşmak istiyor. Hastalığının ilerlediğini ve artık yapacak bir şeyinin olmadığını düşünüyor. Ona, "her hasta olan ölmez, kafana takma, belki de tamamen iyileşeceksin.." diyorum ama beni kandırıyorsunuz, bildiğiniz şeyler var saklıyorsunuz diyor. Ona nasıl yardımcı olabilirim, onun için neler yapabilirim?

H. H.

Seni anlayabiliyorum demek önemli

* Bu tür durumlarda çevreden gelen değerlendirmeler ve hastanın hastalıkla ilgili düşünceleri onun ruh ve duygu dünyasını etkiler. Kişi hastalıktan ziyade hastalığın getirdiği zorlukları düşünerek endişeye kapılır. Bununla beraber ölüm korkusu yakınlarını kaybedeceği endişesi de kaygı durumunu arttırır. Bu nedenle hasta depresyon, kaygı bozukluğu, stres ve yalnızlık duygusu yaşayabilir.

Kronik rahatsızlıklarda uzman tarafından hastalık kişiye açıklanmalı, hastalıkla ilgili gerekli bilgiler verilmeli ve tedavi sürecinde yapılması gerekenler izah edilmelidir. Burada hastalığın seyri kadar hastaya yaklaşım da önemlidir. Özellikle hasta yakınları ve hekim, hastaya bu zorlu yürüyüşünde destek vereceklerini ve bu süreci atlatırken her türlü yardım ve desteklerini esirgemeyeceklerini belirtmeleri gerekir.

Size, yengenize elinizden geldiğinde destek vermenizi ve bu konudaki duygularını aktarması noktasında katkı sağlamanızı ve kendisine "boş ver geçer, kafana takma" türünden bir yaklaşımda bulunmaktan ziyade "seni anlayabiliyorum, gerçekten zor günler geçiriyorsun..." tarzında bir iletişim tarzı belirlemenizi tavsiye ederim. Onu sosyal çalışmalarınıza dahil edebilir ve hayattan kopmaması noktasında ona yardımcı olabilirsiniz. Fakat bütün bu yardım ve desteğinizin yanında doktorunun tavsiyelerine uyması ve tedaviye devam etmesi hususunda da teşvik etmelisiniz.

İnsanlardan korkuyorum

* 44 yaşında bir bayanım. Kendime ait dükkanım var burada çalışıyorum. On sekiz yaşındayken biriyle nişanlanıp ayrıldım ve bir daha hiç evlenmemeye karar verdim. Annemle birlikte yaşıyordum ama annem diğer kızlarına daha çok değer verdiğinden aramız bozuldu kendime ev tuttum. Bugüne kadar çok darbe yedim. Herkes bana kötülük etti, kalbimi kırdı. Öz kızkardeşim bile annemle aramızı bozmak için elinden geleni yaptı. İki yıldır kardeşlerimle hiç görüşmüyorum annem ara sıra arıyor ama artık hepsinden uzak yaşamak istiyorum. İnsanlardan korkuyorum ve kendimi evimle işime hapsettim. Hiç kimseyi istemiyorum yalnızlığı seviyorum. Sadece geceleri uyuyamıyorum, sabahlara kadar yatakta dönüyorum. Bunun için neler yapabilirim?

S. G.

Öfkenizi kendinize çeviriyorsunuz

* Bizler yaradılış olarak yalnızlığa yatkın değiliz. İlişkilerimizde ne kadar sorun olursa olsun diğer insanlara yakın olmak ve onlarla dostluklar geliştirmek istiyoruz. Bu nedenle, size topluma katılmanızı ve kardeşlerinizle ilişkilerinizi iyileştirmenizi tavsiye ederim.

Yaşadığımız hayat bütün yönleriyle iyiliklerden müteşekkil değil. Burada iyi şeyler de var, kötü şeyler de... Hepimiz çevremizdeki insanlara zaman zaman kırılır ve onlardan uzak kalmak isteyebiliriz. Ama bu pek uzun sürmez ve ilişkilerimizi yeniden iyileştirir hayatımıza çevremizdeki insanlarla birlikte devam ederiz. Allah bize akrabalarımızla ilişkilerimizi kesmemeyi ve onlara iyi muamelede bulunmayı emreder. Bununla beraber toplumdan kopmamayı aksine toplum içinde sorumluluklarını yerine getiren bir insan olarak yaşamamızı ister. Ailenize ve çevrenizdeki insanlara öfkelendiğiniz için tepkinizi kendinize yansıtıyor ve kendinizi cezalandırıyorsunuz. Bu durum sorunlarınızı daha da çıkmaza sürükleyebilir. Bu nedenle kardeşlerinizi affetmenizi ve annenizle ilişkilerinizi geliştirmenizi tavsiye ederim. Ne kadar para kazansanız ve kendinize yetiyor gibi görünseniz de yalnızlığa yatkın değilsiniz ve yalnız yaşayamazsınız.

Şu dönem zor günler geçiriyorsunuz, bu nedenle bir psikiyatriste giderek yardım alabilirseniz sorunlarınızı daha rahat atlatabileceğinizi düşünüyorum.