Bazı anneler çocukları arasında mukayese yaparak, "büyük kızım çok konuşkan, kendini ifade edebiliyor ama küçüğüm sakin, konuşmayı sevmiyor" diye yakınıyor ve bunu bir sorun olarak görüyor. Şunu unutmayın ki, her çocuk kendine özgüdür, her birinin diğerinden farklı özellikleri vardır. Ayşe Ayşe'dir, Fatma Fatma'dır. Eğer siz Ayşe'yi Fatma yapmaya kalkarsanız, Ayşe direnecek ve çeşitli sorunlar yaşayacaksınız.

Her anne bir bahçıvan gibidir. Bahçıvan bahçesinde ne varsa hepsinin özelliklerini bilir ve bakımını buna göre yapar. Mesela bir bitki güneşi sever, diğeri serin gölgeyi biri akar su kıyısını, diğeri çorak toprağı sever. Hepsinin kendine has özelliği ve sevdiği ortam vardır. Bahçıvan bunların dilini bilir ve her birine ihtiyacı olan şeyi verir ve bahçeden bol ürün elde eder.

Anne babalar da çocuklarını tanımalı, onların ihtiyaçlarını belirlemeli ve çocuklarına faydalı olmalıdırlar. Aksi takdirde bazı sorunlar ortaya çıkabilir :

Sürekli kardeşiyle kıyaslanan çocuk kendine ona inancını kaybeder

Çocuk ebeveyninin kapasitesinin üstünde bir beklenti içinde olduğunu bilir ve baskı hisseder.

Sürekli başkası olmaya zorlandığından hiçbir zaman kendisi olamaz.

Aile çocuğu tanımaya çalışmadığından yetenekleri gelişemez.

Çocuk kıyaslandığı kardeşine karşı haset besler.

Velhasıl kelam burada hem anne baba hem de çocuk zarara uğrar....