Aklımın ermeye başladığı günden beri bu soruyla hem karşılaştım hem sordum.

-“Artık Türkiye’de darbe olmaz değil mi?”

Bu soruyu babam dedeme 1960 darbesinde sormuş.

1971 muhtırasında ben babama sordum.

12 Eylül’den sonra bana sorulmaya başladı.

28 Şubat ve sonrasındaki darbe ayaklanmalarında da çocuklarım bana sordu; “Darbe olur mu” diye.

Velhasıl üç nesil birbirimize; “Darbe olur mu olmaz mı” diyerek yaşadık ve korkuyla yedik, içtik, çalıştık, büyüdük.

Darbeciler bize alnımız açık, yüzümüz aydınlık, onur duyacak, gurur duyacak bir şekilde devletimizi sevdirmediler. Devletimizi hep gizli sevdik, gizli saydık.

Bu sevgimizi bayrağımıza ve İstiklal Marşı’na sahip çıkarak gösterdik, türkülerimizle dile getirdik, askere giderken yaptığımız törenlerle ihya ettik.

Vatan ve milletimizi bu topraklar için şehit olmuş kahramanlarımızla, onlar adına yazılan şiirlerle, romanlarla, hikayelerle sevdik.

¥

İşte son on yıla kadar; “Darbe olur mu” sorularına hep karamsar ve umutsuz cevaplar verildi.

Genel adı Ergenekon olan ve altında onlarca yan örgütlerin çökertilmeye başlamasıyla; ülkesini ve milletini seven aklıselim sahibi her insan, rahat ve kararlı bir şekilde; “Artık darbe olmaz” diyebildi.

Türkiye’nin değiştiğine dair izler yavaş yavaş ortaya çıkmaya başlamıştı.

Memleketi en az darbeciler kadar elli yıl geri götüren; Ecevit, Yılmaz ve Bahçeli hükümeti de darbeciler gibi bir daha iktidara gelmemek üzere veda etmişlerdi.

Türkiye’nin ufkuna milletin istiklali doğuyordu. Darbe tarihe karışacak, darbeciler ve destekçileri, millete ve tarihe hesap verecekti.

Bu söylenenler yine aynı günlerde çok uzak ve hayal gibi karşılansa da milletin kendisine inancı tamdı ve artık darbeye, darbecilere geçit vermeyecekti.

¥

-“Peki niye darbe yapılamazdı?”

Bu sorunun çok cevabı vardır. Her kesimden farklı sebepler ileri sürebilir. Ben halkın mutabakat sağladığı cevabı biliyorum.

Şöyle deniliyor:

-“Askerler artık darbe yapamazlar, çünkü polis olmadan darbe hayaldir. Emniyet teşkilatı; demokrasiye, devlete ve millete sahip çıkıyor ve ordu içindeki bir kısım darbecilerden yana tavır almıyor ve almayacaktır.”

Bir de kışla meselesi var. Mehmetçik bilinçli askerlik yapıyor ve; “Ben milletime silah doğrultmam,” diyen nesil askerlik yapıyordu. Halen de aynı bilinçli insanların evlatları, aynı duygu ve düşüncelerle vatani vazifelerini ifa etmekteler.

Bu iki sebep; “imtiyazlarını koruma” adına “irtica ve benzeri” komplo senaryolarıyla, millete komplo kurup, darbe yapılamayacağını ortaya koyuyordu.

Özellikle sağduyu sahibi medyanın da güçlenmesiyle, toplumumuzun vatana ve millete karşı duyarlı ve sessiz çoğunluğu büyük kesim, memlekette neler olup bittiğini biliyor, anlıyor ve tepkisini dile getiriyordu.

Kısaca Türkiye önemli bir süreçten geçmekte. Duyarlı insanlara düşen; esasa bakıp, detaylarda boğulmamaktır.