“Yapanın yanına kar kalmasını sağlayan yönetim anlayışı” sadece adalet duygusunu öldürmez.
Devlete olan güveni de ortadan kaldırır.
Güvenle beraber devlet otoritesi de zayıflar.
Otoritenin yok olması her türlü terörü de körükler.
Mesela kira beyannamesi vermeyen 62 bin mükellef bunun örneğidir diyebiliriz. Güven ve otorite zayıflamışsa vatandaş mükellefiyetini yerine getirmemek için bahane hazırlar. Geçmişteki uygulamalar yol gösterir, “Af çıkar beklentisi” hakim olur.
Elektriği kaçak kullanan yerine kamil vatandaş çarpılırsa isyan sesleri yükselir.
Habere bakıyoruz: Kayıp-kaçak bedeli hala vatandaşın sırtında. Bu bedelin fatura üzerinde gösterilmeyip gizlenmesi, faturaya dahil edilmesi ise doğru vatandaşı iyice “enayi” yerine koymaktır.
Vatandaş “enayi” yerine konulduğuna mı yansın, fatura yüksekliğinden dolayı ev ve iş yerindeki huzurunun bozulduğuna mı?
Bütün bunların yanına faturalara yeni yük geliyor ey ahali.
Geliri azalan TRT’nin açtığı davayla vatandaşın sırtına 40 milyon liraya yakın yük binecek.
Elektrik faturalarından kayıp- kaçak bedeli çıkarılınca TRT’ye aktarılan parada azalma olmuş. TRT de “hani benim param” diyerek Danıştay’a gitmiş. Verilen kararla beraber TRT’nin 2011 yılının Şubat-Aralık dönemindeki zararı önümüzdeki günlerde faturaya yansıyacak.
Kısaca kaçakçının TRT payını da vatandaş ödeyecek.
Pes yani.
Danıştay “TRT, namuslu vatandaşı korumak zorundayım” diyememiş.
Artık her TRT izleyişimizde evvela kaçakçılık yapana, arkasından TRT’ye ve arkasından sıra kime geliyorsa dua ederiz.