Gül, sevginin sembolü olarak bilinir.

İnsanlar arasında en sevgili şahsiyet Hz.Muhammed aleyhisselam olduğuna göre, gülün ona remiz olması gayet tabiidir.

Edebiyatımızda gül motifinin sıkça işlenmesi de bundandır.

Şairler, peygamber aşkıyla yazdıkları şiirlerinde gül ile bülbülü aynı karede buluştururlar.

Gül’ün ihtişam, câzibe ve güzelliği karşısında bülbül’ün ötmesi, şakıması veya çilemesi, aslında şairin kendi feryadından başka bir şey değildir.

Yüzlerce örnek var ama, ben üç yıl önce kaybettiğimiz gönül adamı Hafız Nuri Baş Ağabeyin Peygamberimize ithaf ettiği gül şiirini buraya almak istiyorum.

***
HER ŞEY FEDÂ O GÜLE

O gül ki; güller gülü, güller fedâ O güle,
Vasfında âciz kalan diller fedâ O güle.

Güller lâyık O güle, ağyâr gülden ne anlar!
Ehline gül dağıtan eller fedâ O güle.

Coşar şeydâ bülbüller, feryâd edip seherde,
Dîde giryân, sûz-i dîl, kullar fedâ O güle.

Gülün aşkından eser bülbülün nâğmeleri,
Aşk bestesinden çalan teller fedâ O güle.

Aşıkların efgânı, sâdıkların ezkârı,
Seher bezminde esen yeller fedâ O güle.

Çağlayanlar, nehirler, şelâleler, baharlar,
Tomurcuklar, goncalar, fuller fedâ O güle.

Güle teşbih edilmiş, O’nun eşsiz cemâli,
Sevda ilinden geçen yollar fedâ O güle.

Güller gibi tertemiz, bülbül gibi sîne sûz,
İçi has güller dolu diller fedâ O güle.

Gülü, nedir gül yapan, niçin bülbül hep “gül” der?
Gül âşinâ, gül endâm, haller fedâ O güle.

O; muhabbet bağında güllerin en güzeli,
Aşk kervanında giden kollar fedâ O güle.

Medyûn O’na mevcûdât, tüm insanlık dü-âlem,
Madde-mânâ dolusu ballar fedâ O güle.

Rabbim bizi ayırma, O güllerin gülünden,
Coşkun akan deryâlar, seller fedâ O güle.
***
Vefatından bir süre önce yazıp daktilo ederek elime tutuşturduğu bu anlamlı şiir vesilesiyle hem fedâke ebî ve ümmî dediğimiz Aleyhissalâtü Vesselâm Efendimizi hem de vakıf insan merhum Nuri ağabeyimizi anmış olduk.
Rabbim cennette refîk eylesin.