Ayasofya, Fatih’in ve fethin emaneti olarak açılmayı bekliyor.
Türk halkının ve özellikle dindar kitlenin en önemli görevlerinden birisi atıl ve tatil halde bulunan mabedi yeniden asli hüviyetine kavuşturmak ve Fatih’in ruhunu şâd etmektir. Ezan 18 yıl sonra nasıl ki eski ve asli hüviyetine kavuşmuş ve Türkiye’de bayram havası estirmişse Ayasofya da aynı şekilde kendi kimliğini bulmalıdır. Eskilerin tabiriyle ‘muallaktaki mabet’ bazılarının iştahını kabartıyor. Bazen Amerikalı vekiller ve bazen Yunanlılar bu mabet üzerinden eski rüyalarını görüyorlar. Yeni hesaplar yapıyorlar. Ulusalcılar misyonerlik faaliyetlerinden yakınıyorlar öyleyse bunu kıracak en önemli adımlardan birisi Ayasofya’nın açılmasıdır. İslami coşkuyu artırmaktır. Yoksa misyonerliğe karşı çıkmak ona fiili hizmeti engellemez. Karşı çıkmaz sözle değil fiiliyatla olur. Lakin mücerret girişim veya mücerret açılma değil. Buna İstanbul’un fethi gibi bir coşku da eşlik etmeli. Mabede hasret tecelli etmelidir. SSCB’nin çökmesinden sonra Rusya’da da müsadere edilen mabetler ve kiliseler bir bir açılmıştır. Zira bu yasaklama eski dönemin damgasını taşımaktadır. SSCB’nin yıkılmasıyla birlikte Moskova’daki yasaklı mabetler eski kimliğine kavuşurken Arap Baharı ile birlikte de Tunus gibi ülkelerde yasak kapsamına alınan ve kapısına kilit vurulan tarihi mabetler de yeniden açılmaktadır. Zeytune Camii ve Üniversitesi yeniden açılmıştır. Tarihte hiçbir statü sabit kalmıyor. Sözgelimi BÇG, Hareket Ordusunun devamı ve Çevik Bir gibiler de son neferleriydi. Selanik merkezli birinci hareket İkinci Abdulhamid’i ve 28 Şubat ise Erbakan’ı devirmiştir. İkisi de kansız olsa da ülkeye bedeli çok ağır olmuştur. Sonrasında da buu yapanlar timsah gözyaşı dökmüşlerdir. Hareket Ordusu Türkiye’nin üzerine yüz yıllık bir damga vurmuş ve asli kimliğini gölgelemiştir. Melekelerini ve gücünü atıl kılmıştır. Ayasofya Camii’nin asli hüviyetine kavuşması Türkiye’nin önünden kaldırılması gereken temel engellerden birisidir.
¥
A’raftaki mabet veya Sultan Ahmet’in kardeşi Ayasofya özgürlüğüne kavuşmalıdır. Ayasofya’nın yeniden ibadete açılması kimseye karşı bir tavır olmayıp Türkiye’nin tarihi ve asli kimliğiyle ilgili bir meseledir. Bunu farklı anlayanlar ve farklı yorumlayanlar garaz sahibi ve maksatlıdırlar. Aksine, Ayasofya’nın kilitli kalması tali kimlik kavgalarına neden olmakta ve pusuda bekleyenlerin iştahını kabartmaktadır. Seçimlerde Sarkozy’nin Ermeni meselesini ve ardından İslam meselesini kullanması ve bu suiistimaline müşteri bulması gibi Sarkozy’ye özenen Yunanlı politikacılar da Ayasofya üzerinden siyaset kurguluyorlar. Bunun temel nedeni mabedin statüsünün muallakta olmasıdır. Belgrad, Atina ve Sofya’da yüzlerce Osmanlı bakiyesi cami yıkılırken hâlâ Atina bu şehirde yaşayan çoğunluğu Arap asıllı Müslümanlar için cuma ihtiyacına cevap verecek bir caminin yapımına nazlanıyor. Kilise ve bağlısı fanatik çevreler buna karşı çıkıyorlar. Müslümanlar müsamahalarını göstermişlerdir ve hâlâ da dini konularda ulusalcılardan daha müsamahakâr olduklarını ispatlamaktadırlar. Zira mesele stratejik hesaplarının değil inançlarının bir parçasıdır. Bununla birlikte bu hürriyet ve müsamaha ortamı kimseye Ayasofya gibi meseleleri siyasi istismar vesilesi yapması hakkını tanımaz.
¥
Maalesef İslami kesimler Ayasofya meselesine yeteri kadar duyarlı değiller ve fetretle meseleye yabancılaşmışlardır. Sıcaklığı yeniden kazanmak ve dini heyecanın istikametini bu yönde yeniden geliştirmek gerekiyor. Yoksa İslami kesimler 1 Mayıs gündemlerinin parçası haline gelecekler. İslam’ın sembolleri yerine solun sembollerini tutunacak ve benimseyecekler. Nitekim aklı karışıklar böyle yapmaktadır. Yunanistan Yeni Demokrasi Partisi seçim kampanyasını Ayasofya’nın yeniden kiliseye çevrilmesi üzerine kurmuştur. Oysa kimse kayıp Endülüs mabetlerinin yeniden açılması üzerine kampanyalar yürütmüyor. Aksine muallakta olan camiler seçim kozu ve malzemesi haline geliyor ve milliyetçi partiler negatif anlamda İslami sembollerden besleniyorlar. Yunanistan’daki Yeni Demokrasi Partisi’nin Hindistan versiyonu olan BJP de İslam odaklı seçim kampanyaları yürütmüş ve 1992 yılında tanrılarının kalıntılarının bulunduğunu savunduğu tarihi ve fetih sembolü Ayodha veya Babür Camii’ni yerle bir etmiştir. Kimsenin İslam sembollerini istismar etmesine çanak tutmayalım. Yeni Demokrasi Partisi (YDP), seçim kampanyasında Olimpiyat ateşinin, ünlü Yunan siyasetçilerinin yer aldığı bir spotunda Ayasofya Müzesi’nin 1453 öncesini hatırlatan bir gravür de bulunuyor. Minaresiz Ayasofya’nın kubbesinde ise bir haç göze çarpıyor. YDP’nin Ayasofya’yı bu şekilde seçim malzemesi olarak kullanması Yunan basınında da eleştirilere yol açmıştır. Yapılacak seçimlerde tek başına iktidara gelebilmek için her türlü yolu deneyen YDP’nin, buna rağmen, seçimlerde birinci parti gelse bile tek başına iktidara gelecek kadar oy alamayacağı tahmin ediliyor. YDP’nin Sarkozy’nin izinden giderek milliyetçilik söylemleriyle son zamanlarda yükselişe geçen irili ufaklı aşırı milliyetçi partilerden oy devşirmeyi amaçladığı gözleniyor. Yunanistan çöktükçe milliyetçiliğe ve Bizans ruhuna sarılıyor. Milliyetçi söylemleriyle tanınan YDP lideri Andonis Samaras, seçim kampanyalarında ayrıca Türkiye’yle sürtüşmelere yol açan Münhasır Ekonomi Bölgeler (MEB) ilan edeceğini açıklamaktan da kaçınmıyor. Biz unutsak da, unutmuyorlar. Kendimizi A’raf’a hapsetsek de buna izin vermiyorlar.