Kenya, Nairobi'de geniş mi geniş milli bir park vardır. Adı, Masai Mara'dır.

Masai Mara'da "büyük av" sonrası "büyük göçler" yaşanır. Bu göçlerde zayıf ve çelimsiz otçul sürüler büyük kayıplar verirler. İri cüsseli olanlar ise ufak kafileler halinde göçlerine devam edip komşu sınır otlaklara doğru iz sürerler.

Komşu ülkeler için bu otlaklar ve doğal hayatın serüveni yüklü paralarla safariye çıkmış zengin turistler demek olduğundan stratejik bir konudur. Ülkeler arası sınırlar dahi çeşitli savaş ve çekişmeler sonrası bu otlakların kapsama alanına göre şekillenir. Doğada yaşayan hayvanlar ise yaşamlarını sürdürmenin derdine düşerler,

Büyük av, büyük göç mevsiminde büyük bir buluşma ile gerçekleşir. Olay, büyük sahrayı ikiye yaran bir nehirden geçmek isteyen antilop, zebra ve diğer irili ufaklı otçul sürülere azgın timsahların saldırıları ile başlar. Nehri geçmeyi başaranlar karşılarında gruplar halinde bekleyen aslanları, sırtlanları, çakalları, kurtları ve havadan bölgeye intikal eden leş yiyici akbabaları bulurlar. Güçlü olan avını yakalar ve yemeye başlar. Çevresinde ise bana da bir pay düşer mi diye bekleyen diğerleri vardır...Çünkü burada yaşayan varlıklar hayat ile ölüm arasında bir yaşam savaşı verirler.

Bir belgesel gibi izlediğimiz zulümler, tecavüz, katliam, ezilmişlik, yoksulluk ve açlıklar karşısında çaresiz fert ve toplumları, kitleleri ne zaman düşünsem, ahlarını ve acılarını tam içimde bir kor ateş gibi hissederim. İşte o vakit, bu belgeselde de özdeşlik duygusu yaşadığım o sürülerin içinde bulunduğu acizliğe ve kaçınılmaz hazin sonlarına bir paydaş, bir hissedar olurum.

Haklının haklılığını iddia edemediği bir dünyada yaşıyoruz. Ama hayatın ucunda ölüm var, adalet var, kurtuluş ve esenlik var...