Kim var?” diye seslenilince sağına ve soluna bakmadan... “ben varım!” diyebilecek bir ruha sahip olmak yürek ister! Bu yüreğe sahip olayım yeter! Sonra varsın, kıvrıla büküle zehir akıtsınlar arkamdan! Hayatta takmam!

Hatta bırakırım, “Tak tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin!” Havlayıp dursunlar arkamdan!
“Çığlık kadar hür” kişiliğim karşısında tir tir titreyen barkotlu beslemelerin etekleri tutuşsun her yazı günüm yaklaştıkça! Karşıma çıkacak cesareti olmayan kifayetsiz muhterisler arkamdan entrika çevirsin!
“Kubur faresi hayat”larını borçlu oldukları yegâne hasletleri de bu değil mi ki zaten?
Tüy kadar hafif gelir bu insanlar bana! Neden? Çünkü onlar en fazla erkekçe yazdığım yazıların ayaklarının altına, kimliklerini korkakça rumuzların arkasına saklayarak çamur biriktirebilirler! Sadece bana karşı değil üstelik! Güç yetiremedikleri her insanın arkasından böyle acınacak derecede sinsi ve de kirli bir siyaset izlerler!
“Tak tak, ayak sesimi” işiten beslemeler, her seferinde çakma kimliklerle iftiralar ederler! Gerçek yüzleri yoktur çünkü! Gerçek yüzlerinin neye benzediğini kendileri bile bilmezler!
Bu nedenle basında her tarafa hakkımda püskürttükleri galiz iftiraların üzerine bir rögar kapağı kapatıp yoluma devam ederim! İşlerine gelirse! Kervan yürür aynen böyle!
Ne diyor Allah? “Ey iman edenler! Allah’tan sakının ve doğrularla beraber olun!” (Tevbe, 119)
Vallahi bir iki entrikacı istedi diye ölürüm de, Allah’a muhalefet edemem! Bu herkesçe biline!
•
Hayatın gittikçe ölüme doğru açılan sayfalarına bakıp da bu kadar bin bir surat olmalarına değer mi diye düşünüyorum bazen! Yaşı kemâle ermiş koskoca insanların her şeylerini makam mevki uğruna imha etmelerini aklım almıyor! Dostlarını, gelmişlerini, geçmişlerini... İnandıkları her şeyi lağveden yaşam algıları içimi ürpertiyor! Tiksinti duyuyorum.
Daha tuhaf olanı, kendilerinde olanı dipten dipten size isnat ediyorlar! Bunun kötü şeyler olduğunu biliyorlar, farkındalar! Makam hırsının, mevki ihtirasının... İhanetin... İftiranın...
Kullardan kaçıyor, Allah’a yakalanıyorlar farkına varmadan!
Acıyor insan hakikaten. Vallahi yazık...