Yanı başında İslam’a açıkça saldırıyorlar!
Kulağının dibinde iftira dolu sözler sarf ediyorlar!
Ama Müslüman sessiz! Olaylara tepkisiz! Tık yok!
Adeta, “haksızlık karşısında susan dilsiz şeytan” oluyor!
“Zavallı Müslüman”ın gerekçesi de hazır:

“Başım belaya girmesin!”
“İlişkilerim bozulmasın!”
“Ticaret hayatım zarar görmesin!”
“Terfiim engellenmesin!”
“Kariyerim zedelenmesin!”
“İstikbalimin önü kesilmesin!” vs. vs…
***
İmanı sahih ve samimi bir Müslüman’ın tavrı bu değil!
Kesinlikle bu olmamalıdır!

Ama ne yazık ki, bu ve benzeri tavırlar Müslümanları “zelil” duruma düşürüyor!..
Bundan daha tehlikelisi de; Müslüman’ı “Münafıklar” zümresine dahil ediyor!..
Çok iddialı ve tehlikeli bir niteleme değil mi?
Gelin görün ki, Allah’ın ölçülerine göre maalesef bu böyle!
Peki, böyle bir durumda Müslüman ne yapacak?
Müslüman’ın tek referans kaynağı olan Kur’an ne diyorsa veya O’nun pratisyeni olan Hz.Muhammed (a.s) ne yaptıysa onu yapacak, öyle değil mi?
Ne diyor Kur’an, bakalım:

“Allah vahyinde size şu talimatı indirdi: Ne zaman, Allah’ın mesajlarının inkar edildiğini ve onların hafife alınıp alay edildiğini duyarsanız, mevzu değişinceye kadar onlarla birlikte oturmayın, yoksa kesinlikle onlar gibi olursunuz. Nitekim Allah, ikiyüzlüleri (münafıkları) ve inkarcıları (kafirleri), hep beraber cehennemde toplayacaktır!”(Nisa,140).
***
Buradaki ikiyüzlüler, sadece Rasülullah zamanında yaşayan münafıklar değil elbette!
Bugünküler de dahil, Kıyamete kadar ayın tavrı sergileyen herkes bu kapsam içinde.
Ayetlerin nazil olduğu dönemde Münafıklar, Yahudi din bilginlerinin yanında otururlar, onlardan Kur’an aleyhinde sözler işitirlerdi.
İslam ve Müslümanlara yapılan iftira ve hakaretlere karşı bu münafıklar sessiz ve tepkisiz kaldıkları gibi, bu hakaretleri yapanların yanında oturmaktan da hoşlanırlardı.
Allah bu ayetle, Müslümanlara iki türlü eylem yapmayı emrediyor:

Ya, onlara gerekli cevapları verip başka bir söze geçmelerini sağlayacaksın!
Ya da, onlarla birlikte oturmayacaksın!
***
Hz.Peygamber (a.s) efendimiz, Necran Hıristiyanlarının İslam’a itirazlarını dinledi.
Hem de, Medine’de bizzat kendi Mescidi’nde.
Ancak, onların sözü bitince, itirazlarına tek tek cevap verdi.
Müslüman’ın da tavrı bu olacaktır, böyle olmalıdır.
Cevap vermeye kudreti olan, aleyhteki konuşmaları dinlemek için susar, bekler, not eder.
En sonunda da, hepsine vahiyden gereken cevapları etraflıca verir.

Bunu yaparken, tabii ki Kur’an ifadesiyle “ahsen” yani en güzel şekliyle icra eder.
Kendini yetersiz ve bilgisiz gören Müslüman’ın yapacağı şey ise, onların yanından ayrılmak, oturumu terk etmektir.
Aksi halde, “sükut ikrardan gelir” ifadesi gereği, yapılan hakaret ve iftiraları kabul etmiş konumuna düşer!
Bu da; gayr-ı samimi, ikiyüzlü ve münafıkça bir tavırdır.
***
Allah, bize yol haritamızı çiziyor.
Elinde harita olduğu halde, ona bakmayan ve yolları bilmeyenin mazereti geçerli değildir.
Ya aktif, şuurlu, sorumluluk bilincine sahip, vahiyle etiketli, etken Müslümanlar olacağız!
Ya da, pasif tavırlarla zillete mahkum olarak Münafıklar gibi güdümlü ve edilgen bir hayat yaşayacağız!
Bize yakışan hangisi?!

twitter.com/parlakturk
facebook.com/vaktulemin
[email protected]