Ruhi olgunluk, maddenin esaretinden kurtulmakla başlar.

Bir başka ifadeyle; manevi kemalat, maddi feragatla mümkündür.

“Mal sahibi, mülk sahibi/Hani bunun ilk sahibi?” sorusunun cevabını bulan insan, varlığın gerçek sahibinin Allah olduğunu hemen anlar.

Böylece, elindekinin veya sahip olduklarının, kendisinde ancak birer emanet olduğunun şuuruna erer.

Bu şuur, onu ancak gerçek sahibinin rızası istikametinde kullanmaya sevk eder.

***

İmam Rabbani’nin şöyle dediği nakledilir:

“Bin altın sadaka vermektense, bir dirhem zekat vermek yeğdir. Zira, birinde nefsin, diğerinde Hakk’ın rızası vardır.”

Harika bir tespittir bu!

Nefsin arzusu, heva ve hevesini tatmin etme duygusuyla, Allah’ın emrini yerine getirme inancı, ancak bu kadar derin ve öz ifade edilebilir!

Öyle keskin bir çizgi, öyle net bir yol ayırımıdır ki bu, bir ucu insanı nefis putuna götürürken, diğer ucu Hakk’a kulluğa çıkarır.

***

Yolların bu ayırım noktasında, çok iyi karar vermek lazım.

Bazı işaret levhaları çok cazip olabilir, hatta yola yanlış da konabilir!

Bu levhalar, nefse hoş gelen ve geçici zevkleri tatmin eden faydasız eğlencelere sürekli davetiye çıkarırlar.

Amacı, meşru sınırları aşmak ve Allah’ın hududunu çiğnemek olan şeytanın istediği de tam budur zaten.

Bu istek doğrultusunda şeytanın güdümüne giren nefis, işin sonun kolay kolay düşünemez.

Zira, süfli lezzetler, onun aklını örtmekte, imanını gölgelemektedir.

İşte bu safhada kişinin ameli, kendisine artık süslü görünmeye yüz tutar.

Yanlışlar, isyanlar ve günahlar, adeta çorap söküğü gibi ardı ardına gelmeye başlar!..

***

Akıllı insan, hiçbir şekilde böyle bir konuma düşmek istemez.

Bu duruma düşmeye de prim vermez, veremez..

Nefsi pohpohlamak ve süfli emelleri tatmin için biriktirilen veya harcanan madde, insan için ateşten bir gömlektir.

Aynı madde, onun gerçek sahibi olan Allah için kazanılır, tutulur ve harcanırsa, o da insan için bir mutluluk meş’alesi, bir kurtuluş vesilesidir.



twitter.com/parlakturk
facebook.com/vaktulemin