Kitaplara olan rağbet her geçen gün düşüyor. Artık harçlığının bir kısmını kitap almak için ayıran ve aldığı kitabı okurken, hem yazarla hem de kendisiyle iletişim kurabilen gençler yok… Bugün gençlerimiz bilgiye internet üzerinden ulaşıyor ve doğru yanlış ayırdı yapmadan adeta zihnini bir çöplüğe çeviriyor. Evinin balkonunda sabah kahvesini içip gazetesini okuyan yaşlılarımız da tıpkı bu gençler gibi tarihin tozlu sayfalarındaki yerlerini aldılar. Şimdilerde yediden yetmişe herkes teknoloji ile iç içe. Bilgi, doğru yanlış ayırtına tabi tutulmadan insanlara ulaşıyor.

Bütün bunlar, insanların kitapla kurduğu yakınlığı ve bunun sosyal fiziksel ve duygusal kazanımlarını ortadan kaldırıyor. Çünkü, doğru seçilmiş bir kitap çocuklarımıza, bilgi, sabır ve empati yapmayı da öğretiyordu. Zira bir genç kitapla iletişim kurarken yazarın dünyasına ulaşır ve olaylara onun tarafından bakmayı öğrenirdi. Kitapsever bir kimse, aldığı kitabı müellifi ile ilişkilendirir ve okurken aslında bir insanı okuduğunun farkına varırdı. Dijital ortamlarda ise, kişi araştıran, düşünen ve empati kuran taraf değil izleyen seyreden ve bu şablonlara göre hareket eden taraf oluyor. Okuduğunu akıl ve irade süzgecinden geçirmediğinden, sürekli alıcı durumuna düşüyor ve bir süre sonra bilgi hazımsızlığı yaşamaya başlıyor. Bu insanların, kitapla ilişkileri zayıfladıkça, araştırma, düşünme, hissetme yetenekleri de zayıflıyor ve bu donukluk hayatlarının tamamına yansıyor.

Bilgiye ulaşma noktasında teknoloji önemli bir araç, fakat bu, hiçbir zaman genç nesillerin kitapla Aralarını açmamalıdır. Zira kitap geçmişten günümüze uzanan bir köprüdür ve bizler bu gün pek çok bilgiye kitaplar aracılığıyla ulaşmaktayız. Bu nedenle anne babalar çocuklarını ikna ederek kitaba dönüşü gerçekleştirmeli ve teşvik etmelidirler. Tabi, tıpkı arkadaşımızı dostlarımızı seçtiğimiz gibi kitapları da seçmeli ve doğrudan yana tavır alan eserleri okumalıyız.