RESULULLAH Efendimiz (Salat ve selam olsun ona) uyduruk edebiyat, tiyatro, roman, hikaye, film senaryosu mevzuu yapılamaz.

Yakın bir zamanda, bir televizyon filminde Efendimizi semadan bir ışık huzmesi halinde yere indirip bir kamyonete bindirdiklerini duyunca çok üzüldüm.

Biri oturmuş, bir film senaryosu yazmış, böyle bir sahneyi de o senaryoya dahil etmiş. Birileri de uygulamış, filmini çekmiş.

İslam dini böyle bir şeyi hoş görür mü, buna izin verir mi?

Kesinlikle vermez. Çünkü gerçekle ilgisi yoktur, bir kurgudur.

Dünyanın belli başlı otuz kadar fetva meclisine durum anlatılsa, eminim ki, otuzu birden böyle bir şey olamaz, yapılamaz, bu, İslam mukaddesatını hafife almaktır mealinde görüş bildirecektir.

Bile bile Efendimiz hakkında hadîs uyduranlar için çok ağır tehditler vardır.

Ha hadis uydurmak, ha gökten indirip bir kamyona bindirmek.

Bundan önce de, Efendimizin, seyircilerin kadınlı erkekli karışık oturduğu, sahnesinde çalgılar çalan, kızların ilahiler okuduğu bir salona geldiği iddia edilmişti. Ne diyeceğimi bilemiyorum, Müslüman kimseler böyle rivayetler ortaya atabilir mi?

Efendimizin Şeriatında bir salonda kadın erkek karışık oturmaz.

Erkeklere genç kızların sesleri dinletilmez.

Bendeniz böyle bir toplantıda bulundum. Kandil gecesiydi, salonda beş altı bin kişi, belki de daha fazla insan vardı. Dışarıda ezanlar okundu, müzik susmadı.

Akşam namazı için on dakikalık ara verilmedi, giden gitti namazını kıldı ama salon çalgıdan alkıştan yıkıldı.

Meşhur bir şarkıcı hanımın anonsu yapıldığı zaman salon alkıştan, ıslıktan, tepinmeden sarsıldı.

Programın sonunda sahneye iki eski Diyanet Başkanı profesör çıktı, toplantıdan, konserden sitayişle bahs ettiler, öve öve bitiremediler. Birkaç ilahiyat profesörü çıktı, onlar da övücü konuşmalar yaptılar. O profesörlerden biri konseri tertipleyen cemaati tutuyor, müdafaa ediyordu. Sonradan dönmüş…

O zaman çok üzülmüş, çok kırılmıştım.

Sultan Abdülaziz Han zamanında meşhur ihtilalci Cemaleddin Afganî İstanbul Darülfünununda bir konferans vermiş, peygamberliğin çalışmakla elde edilebilecek bir unvan, sanat ve makam olduğunu iddia etmişti. Bunun üzerine Meşihat (Şeyhülislamlık dairesi), ulema, fukaha, meşayih ayağa kalkmış, protesto etmişti. Ulemadan Halil Fevzi Efendi, “es-Süyufü’l-Kavati’” adıyla bir kitap yazarak Afganiye cevap vermiş, Darülfünun da bir müddet sonra kapatılmıştı. (Kapatılmasının başka sebepleri de vardır).

Zamanımız İslamcılarından biri, öylesine koyu ve aşırı bir Afganî taraftarıdır ki, “Afganiye saldıranlar onun taharet bezi bile olamazlar” mealinde bir cümle sarf etmiştir. Afganiyi tenkit ve takbih eden (kötüleyen) Ehl-i Sünnet ulemasını, fukahasını, meşayihini, ziyalıları taharet bezinden de aşağıya indiriyor. Taassubun ve holiganlığın böylesi…

Resul-i Kibriya Efendimiz Kur’ana, Sünnetine, Şeriatına aykırı toplantılardan hoşlanmaz.

Efendimiz hakkında gökten ışık huzmesi şeklinde inip bir kamyonete bindirildiği senaryosu, kurgusu onun hatırasına saygısızlıktır, hafifliktir.

Şeriat ve fıkıh böyle saygısızlıkları, “Efendimize eza vermek” şeklinde tarif etmektedir. Bu eza’nın dünyevî ve uhrevî cezası çok ağırdır.

Müslümanlar böyle ezaları tenkit ve protesto etmezlerse, önlemeye çalışmazlarsa memleketin başına umumî bir bela ve musibet gelmesinden korkulmalıdır. Bir tokat, bir sille… Kuru da yanar, yaş da…

Şahsen çok ama çok üzülmüş ve kırılmış vaziyetteyim.

Mukaddesatımız film senaryolarına, kurgulara alet ediliyor.

Böyle bir hadise Pakistanda, Malaysiya Federasyonunda, başka bir İslam ülkesinde gerçekleşmiş olsaydı, yer yerinden oynardı.

Üzerinden kaç sene geçti, hatırlamıyorum, buna benzer başka bir üzücü hadisede de, meşhur tv kanallarından birinde yaşanmıştı.

Hıristiyan bir Almanın hazırladığı program başlayınca ekranda Sultanahmet camii görünmüştü. Caminin kubbesinin arka tarafından bir Haç’ın ucu yavaş yavaş yükselmeye başlamış. Yükselmiş, yükselmiş yükselmiş, adeta devleşmişti. Haç, camiye hakim bir duruma gelmişti.

Mardin’de tarihî Kasımiye medresesinde yapılan Dinler arası Diyalog toplantısı ayrı bir faciaydı. Papazlar, Patrikler, Diyanetin sarıklı bir mensubu, çanlar çalar, ezanlar okunurken, avludaki havuzun üzerine kurulan salaş bir köprüden cüppelerinin eteklerini savura savura geçmişlerdi. Güya o köprü Sırat’mış, ibrahimî dinlerin mensupları öylece Cennete girecekmiş.

Bunlar çok tehlikeli, çok vahim kurgular, senaryolardır.

Evet tokat inebilir.

• (İkinci yazı)

Baron Hazretlerine

Pek sayın, pek muhterem, pek şatafatlı Haşmetpenah Baron hazretlerine:

Yüksek hatırınızı istifsardan sonra…

Saray yavrusu lüks meskeninizin lazerli ve nükleer güçlü kaloriferlerinizin bozulduğunu ve bir miktar üşüdüğünüzü öğrendim, üzüldüm, geçmiş olsun. Sizi üşütenlere yazıklar olsun!

Kurşun geçirmez lüks ve debdebeli dabbeniz parça kırmış, yenisi İngiltere’den hemen uçakla getirilmiş ama birkaç gün zırhsız ve daha az lüks otomobil ile gezmişsiniz, bu felaket için de vah vah geçmiş olsun derim.

Bağlılarınızın sayısı artıyormuş. Tebrikler…

Size itiraz etmek küstahlığını gösteren âsi bir bağlınızı tard ve afaroz etmişsiniz. Bu ne terbiyesizlik ki, size karşı gelmiş, oh olmuş.

Hakkınızda yazılan son övgü kitabı iki milyon adet basılmış. Okuyanlar nurlanıp aydınlanmıştır bol bol.

Zekat gelirleriniz iktisadî kriz yüzünden azalmış. Doğrusu size zekat veren Müslümanların hesabına üzücü bir şey. Onların, evlerini bile satıp parasını size getirmesi gerekirken…

Bazı bankalarınız, holdingleriniz, dev anonim şirketleriniz zarar etmiş. Nasıl oldu böyle, siz hiç zarar etmezdiniz. Nazar mı değdi nedir, tüh tüh tüh…

Mekke’ye gidip pek lüks, pek ihtişamlı, pek şaşaalı, pek görkemli, pek tantanalı yedi yıldızlı turistik bir umre seyahati yapmış; Zam Zam Tower’in tepesindeki dubleks kral süitinde ikindi çayınızı höpürdetir, Londra’dan getirilmiş çiz kekinizi yerken Kabe’ye yukarıdan kuş bakışı bakmışsınız. Doğrusu siz Zümrüdüanka gibi çok muhteşem bir Baronsunuz.

Ah Baron hazretleri size saygısızlık edenlere, sizi üzenlere ne demeli bilmem ki…

Bilvesile ihtiramat-ı fâikamı arz u takdim ederim Baron hazretleri...

(Yazıdan anlaşılacağı üzere bu Baron hayalîdir, lütfen kimse benzetme yapmasın…)