MÜSLÜMANLARI doğrudan doğruya veya dolaylı olarak bölenler, parçalayanlar, birbirine düşürenler, fitne ve fesat çıkartanlar Ümmet hainidir.

Düşmanlarımız, “divide et imperia” (böl ve hükm et) prensibiyle hareket ederken, onlara doğrudan doğruya veya dolaylı olarak yardımcı olanlar haindir.

Mü’min kardeşlerini sevmeyenler, onlara acımayanlar, imkanları olduğu halde onlara yardım etmeyenler hem gafil, hem haindir.

Kur’an, Sünnet, hikmet ve icmâ; mü’minlerin tek bir Ümmet olmasını emr ederken, böyle bir Ümmet oluşması için çalışmayanlar gafil üstü gafildir.

Tarih, birliklerini yitiren Müslümanların esir, zelil, rezil ve rüsvay olduğunu açıkça gösterdiği halde; hâlâ birleşmekten bahs etmeyenler, ittihad-ı İslam için çalışmayanlar gafil kere gafildir.

Hiç Ümmet demeyen, mütemadiyen (devamlı olarak) cemaat ve parça holiganlığı yapanlarda eski cahiliyet zihniyeti vardır.

Bütün ulema, fukaha, meşayih, ağabeyler, üstadlar, reisler, ziyalılar Resulullah sallallahu aleyhi ve selleme biatlı, irtibatlı, itaatli olmaya ve onun sünnetine uymaya mecburdur. Kendilerinde böyle biat, irtibat, itaat şuuru olmayanlar, Sünnet yolundan gitmeyenler onun gerçek varisleri, vekilleri ve halifeleri değildir.

Ümmet halinde olmayan mü’minler, çobansız kalmış bir sürü gibi kurtların kurbanı ve maskarası olur.

İmanî, islamî, Kur’anî, şer’î hizmetleri zengin olmaya, şahsî prestij elde etmeye, topluluk holiganlığına âlet edenler haindir, münafıktır, fasık ve facirdir.

Mukaddesat hizmetleri ihlasla yapılır, ihlaslı olabilmek için de nefsaniyeti aradan çıkartmak gerekir.

Resulullah Efendimiz, Allahü Teala hazretlerinin, sırf Kendi rızasını kazanmak temiz niyetiyle yapılmayan ibadetlerin, cihadlardın, hayır hasenatın, hizmetlerin kabul etmeyeceğini sahih hadisinde beyan buyurmuş, Ümmetini uyarmıştır.

Allah katında tek hak, makbul, geçerli dinin sadece İslam olduğunu inkar edenlerin, İslam’dan başka hak dinler de vardır, onların bağlıları da ehl-i necat ve ehl-i Cennettir bozuk itikadına sahip olanların, hayır ve hasenat gibi görünen işleri gerçekte hayır ve hasenat değildir.

Müfessirlik icazeti olmayan cahillerin ve kötü niyetlilerin, re’y ve heva ile yaptıkları Kur’an tercümeleri, mealleri ve tefsirleri Kur’ana hizmet değildir ve böyle tercüme, meal ve tefsirleri okumak caiz değildir.

Ümmet birliğinin kurulması, Ümmetin başına ‘âdil, âbid, râşid, muktedir, muttaqi, muhlis, bir İmamın seçilmesi, mü’minlerin bu zata biat ve itaat etmesi için çalışmak keyfimize kalmış, canımız isterse yaparız, istemezse yapmayız bir iş değildir. Her Müslüman Ümmet birliğini ve İmameti istemeye ve bu iki temel değer için gereği gibi çalışmaya mecburdur.

İmamlık makamına talip olmak haramdır.

Matlub olsa, ehliyeti yoksa kabul etmek yine haramdır.

(İkinci yazı)

Nereye Gitti o Kelimeler

Kavramlar Değerler?

ZENGİN ve engin medenî Türkçenin kelimeleri, kavramları, terimleri… Bunların çoğunu yitirmiş vaziyetteyiz. HİKMET veya bilgelik, bu kelime ve değeri kullanıyor muyuz? Hikmet bize hava gibi, su gibi, ekmek gibi lazımdır. Siyasette hikmet… Ülke idaresinde hikmet… Ailede hikmet… Maarifte (eğitim) hizmet… Dinî hizmetlerde hikmet…

EHLİYET… LİYAKAT… KİFAYET… Bu kavram ve değerlerin de pabuçları dama atıldı… Pabucu dama atılmak da ne demek?

MÜRÜVVET, ah mürüvvet…

FÜTÜVVET… Bunun mânasını bilen kaç kişi çıkar?

Başkanlıkları, makam ve mevkileri, memuriyetleri, işleri, hizmetleri ehliyetli kişilere vermeyen bir toplum ne olur? (Türkiyeye bakınız.)

EMR-İ MÂRUF ve NEHY-İ MÜNKER ne demektir? Dinen bir farz-ı kifâye olan bu değere dikkat etmeyen Müslüman bir toplum ne olur?

ADALET, İNSAF… Adaletin sadece yargıyla, mahkemelerle ilgili bir değer olduğunu düşünmek ne büyük bir cehalettir. Adalet ve insaf her yerde olmalı.

AHLAK ve KARAKTER terbiyesi… Aaaa o da ne demek?

Ya İFFET, ya İFFET… Adı anılmıyor şimdi iffetin. Öyle ya, Ceza Kanunu’ndan zina suçu çıkartıldı ya…

UHUVVET… MEVEDDET… Nereye gitti onlar?

İTTİHAD… VİFAK… TESANÜD… Bunlar da ne ki?..

ÜMMET… ŞERİAT… HİLAFET… ŞÛRA…

ZİYALI kişiler beyaz atlara binip ötelere gittiler.

Makam-ı mualla-i Hilafet ve Saltanat…

Eski Darü’l-Muallimat’a ne oldu?

Hademe-i Hayrat’ı Din görevlileri yaptılar.

Beyefendi adam oldu, hanımefendi kadın.

Küçük beyefendiler velet.

Yaşlı beyefendiler moruk.

Eski Meclis-i Mebusan’da sin kefli küfür edilir miydi?

Zat-ı Şahanenin 1922’de nesli kurudu.

Halife-i Rûy-i zemin 1924’te, apar topar Çatalca’dan trene bindirilip kovuldu.

Cumhuriyetin ilk yıllarında, İstanbul’da yayınlanan bir dergide şöyle bir karikatür görmüştüm: Bir mahkeme salonu… Kürsüde fesli hakim, sanık mevkiindeki terbiyesiz velede soruyor: Babanı bir kurşunda öldürmüşsün… Velet şımarık ve küstah bir eda ile, “Evet maziye ait her şeyi yıkacağız!..” cevabını veriyor.