Kandırılmışlık hissi hislerin en balçığı ve en berbatı olsa gerek... Ergenekon İddianamesi'nin sayfaları arasında gezindikçe minik bir empati yapıp ismi geçenlerin birbirleriyle olan ilişkilerine ve birbirlerinin arkalarından çevirdiklerine onların gözüyle bakınca bu hissi yaşadıklarını düşünüyor insan.

Elbette birileri yaşıyordur şüphesiz. Lakin bazılarının da hislerinin bu kısmının alınmış olduğunu düşünmeden edemiyor insan.

Şüphesiz bu bir iddianame ve hiç kimse herhangi bir yargı kararı olmadan suçlu ilan edilemez. Ama yıllardan beri beraber çalıştığınız, her fırsatta yüzünüze karşı sizi öven ve gazlayan birinin arkanızdan 'çatlaktır, delidir, oynaktır' gibi ifadeler kullandığını okuyunca ne hissedersiniz? Kandırılmışlık hissine kapılır, 'Yüzüme karşı böyle arkamdan böyle ha?' mı dersiniz, yoksa iddianameye, savcıya ve bunları yayınlayanlara, okuyanlara mı öfkelenirsiniz?

Geçen gün, hangi yazardı tam hatırlamıyorum, bir yazar eski YöK Başkanı ile bir görüşme yapmıştı. Erdoğan Teziç 'Tiksiniyorum' demiş ona. Yüzüne gülüp arkasından fırıldak çevirenleri, ölüm listesi hazırlayanları okudukça artık iddianameyi de okumuyormuş. Sadece midesi bulanıyormuş Sayın Teziç'in. Ancak bulanmayanlar da var...

Sözgelimi iki kişi aralarında bir üçüncüden konuşurken 'O da biraz yumuşaktır' mealinde bir şeyler konuşmuşlar. İddianamede yer alan bu ifadelerin ortaya çıkmasıyla bu lafı edenlere değil, bir yerlerine neft sürülmüş gibi yazanlara ve okuyanlara saldırdı elemanın teki. üstelik sonra ağabeylerine, dayılarına şikâyet etti, onlar da saldırdılar. Enteresan değil mi? Avukat Ceyhan Mumcu'yu izliyorum bir TV kanalında. Kendisi Ergenekon'un avukatlarından biri. üstelik Baykal gibi sözde değil özde avukatı. Biliyorsunuz kardeşi Uğur Mumcu menfur bir saldırı sonucu katledildi. Muhatabı Mumcu'ya şunu sordu: 'İşçi Partisi'nden çıkan bütün bu belgeler, bilgiler, planlar, gizli yazılar sizi rahatsız etmiyor mu?' Durdu ve 'Hayır' dedi Sayın Mumcu, 'Esas olmaması şaşırtırdı. Bir siyasi partide olmalı bütün bu belgeler!' Şaşkınlıktan mı yoksa bilinçli mi söyledi tam olarak kavrayamadım, ama bir siyasi partiden terör örgütü merkezi gibi suikast planları, darbe yazışmaları çıkması hangi demokratik ülkede ve partisinde varmış merak da ettim!

Yine lanetlenecek bir saldırı sonucu öldürülen Necip Hablemitoğlu'nun eşi hanımefendi üyesi olduğu dernekten istifa etmiş. Malum o derneğin yöneticileri hakkında ciddi suçlamalar var. Şimdi merak ediyorum Ergenekon İddianamesi'ni ve delillerini okuyunca Sayın Hablemitoğlu ne hissetmiştir acaba?Büyük bir örgütün eşini ve kendisini yıllar boyu kandırdığını mı, yoksa bütün bunların bir komplo olduğunu mu?

Rahmetli Kışlalı ve kardeşinden bahsetmeye hiç gerek yok. Sanki gerçek katiller ve azmettiriciler ortaya çıksa bile, 'yok olmaz' deyip beğenmeyecek izlenimi veriyor. Tıpkı yıllar önce bizdeki yerli Pravda'nın yaptığı gibi. Hatırlarsınız; Onat Kutlar menfur bir saldırı sonucu öldürülmüştü de, bu gazete katilleri beğenmemişti. Eh bunu yapacak kadar bile gerçeklikten kopan, mantıktan uzaklaşan bir zihniyetin Hizbülvahşet'in basın organı gibi davranması da, terör örgütü liderine taziye ilanı girmesi de şaşılacak bir durum olmasa gerek! Her dönem cunta ile aşk yaşamayı 'düzeyli ilişki' sayanların demokrasiye inanmasını (elbette takiyye yapmadan) beklemek mümkün mü?

İki Yaşar Bey'in düzeyli siyasi ilişkisini de yazmıyorum. çıplak ve giyinik uyarıcıların aldatma öykülerini buraya yazacak kadar da düzeyli bulduğumu söyleyemem. Ama insan şunu sormadan edemiyor: Bir dönemi samimi bir şekilde mücadele ettiğiniz, kendi düşüncenizin, siyasi görüşünüzün hakim olması için beraber saf tuttuğunuz birtakım insanların ne menem birer tıynette olduğu gün gibi ortaya çıkınca, hiç mi kandırılmışlık hissi yaşamazsınız? Hiç mi ilişkilerinizi, geçmişinizi, çevrenizi sorgulamazsınız? Büyük Türk düşünürü Serdar Turgut kadar da mı olamıyorsunuz yani?