Sevgili gençler! Face’de Twitter’de, İnstagram’da (inşallah doğru yazmışımdır) çok iyisiniz, maşallah!..

Çoğu incir çekirdeğini doldurmayan konuları büyütüp üzerinde günlerce kavga etmeyi, muhatabınızı aşağılamayı, küçümsemeyi, tahriki, iğnelemeyi, muhatabınıza hakareti, sivri ifadeler kullanmayı, kızmayı, galiz kelimeler kullanmayı, hatta sesli harfler kullanmadan yazmayı çok iyi biliyorsunuz!

Ama bir şey daha bilmelisiniz ki, bunların hiç biri “fikir” değil! Hiç biri “bilgi”, “birikim” ve “kültür” gerektirmez.

Ve hiç biri yıllar sonrasına kalmayacak. Birkaç gün, hatta birkaç saat içinde unutulup gidecekler. 

Bu yüzden bunlar boş şeyler!

Boş olduğunu fark ettiğiniz zaman, iş işten geçmiş olacak ve çok üzüleceksiniz.

Gençlik çağında yapılması gereken en doğru şey, her konuda dolmaya, bilgi sahibi olmaya çalışmaktır.

Ancak bilgi sahibi olduktan sonra ulaşacağınız “kanaat”in bir değeri olacaktır. “Laf” yerine o zaman “söz” söylemeye başlayacaksınız ve ciddiye alınacaksınız. Aksi takdirde kullanılmaktan kurtulamazsınız.

Bakın: Sizin “dava”nızı savunma adına, tüm varlığınızı ortaya koyarak yaptığınız kavgalardan “birileri” yararlanıyor.

Kimi taraftarlarını artırıyor, kimi kesesini dolduruyor…

Kimilerine katkılarınız var, kendinize yok. 

Bu konuyu bir daha düşünün. 

Bakın bakalım, sizin canhıraş kavgalarınızdan kimler yararlanıyor?

Düşünün ve kendinizi kullandırmayın!

Önünüzde muhteşem örnekler var. O örneklere bakarak kendinizi yeniden yapılandırabilir, önünüze kalıcı hedefler koyabilir ve kendi hedefinizi fethetmek için bilinçli adımlar atabilirsiniz.

Fatih’e bakın: Daha 12 yaşlarında bir çocukken önüne bir hedef koymuştu: Konstantiniye… Babası (Sultan II. Murad) tahttan feragat edip onu tahta oturttuğunda, 12 yaşındaydı. O yaşta, “Konstantiniye’yi fethetsek gerektür” dedi.

Çandarlı Halil Paşa’nın önderliğinde oluşturulan bir “kumpas”la (Buçuktepe Vak’ası) tahttan indirildi. İkinci cümusunda 19 yaşındaydı. Aynı hedefi vurguladı ve hemen hazırlıklara başladı.

Hazırlıklar esnasında 20, İstanbul’u fethettiğinde ise 21 yaşındaydı…

Bugün, hayatında hiçbir projesi, önünde hiçbir hedefi olmayan kaç 21 yaşında delikanlımız ve genç kızımız var?

Hatırladıkça, bir şeylerimizin eksik olduğunu, bir şeylerin yolunda gitmediğini düşünüyorum.

Aslında Osmanlı Devleti, Doğu Roma’yı fethetmek üzere kurulmuştu. Sultan II. Mehmed’e gelene kadar pek çok padişah bunu denemiş, ama başarılı olamamıştı.

Sultan II. Mehmed, o zamana kadar olmamış şeyin ondan sonra da olmayacağı anlamına gelmediğine inanıyordu. Bu yüzden daha önceki başarısız kuşatmalara takılmadı: “Onların gerçekleştiremediğini ben de gerçekleştiremem” diye düşünmedi. 

“Onların yapamadığını yapacağım!..” diyerek yola çıktı ve hedefine ulaştı.

Biliyorsunuz, hedefini belirlememiş insanı, hiçbir yol hedefine götürmez. Çünkü ortada “hedef” yoktur.

Hedefsiz olmak, adressiz olmaktır.

Şuna buna lâf yetiştirmeyi, öfke ve nefret biriktirmeyi, şunu bunu takip etmeyi ya da takipçilerinizle övünmeyi bir yana bırakın da, kendinize kalıcı ve kapsayıcı bir hedef belirleyin.

İnanın bana, bu sizin için daha hayırlı olacaktır.