Günümüzde toplumların dönüşümü söylemler üzerinden yapılıyor. Arka tarafta üretilen söylemler medya aracılığıyla servis edilip etkinliği sağlanıyor. Bizler bu söylemlere sürekli maruz kalıyor ve zaman geçtikçe aşina oluyoruz. Mesela kalbim temiz, başka şeye hacet yok söylemini hepimiz işitmişizdir. Tıpkı sevgi gibi özgürlük gibi en fazla istismara uğrayan kavramlardan biridir kalp temizliği. İnsanlar dinle ilgili meseleleri açıldığında“benim kalbim temiz, ibadetlerimi yerine getiriyorum sorun yok” deyip geçiyorlar. Bu öğrenilmiş kalıpsal bir yargıdır. İnsanlar kalbim temiz söyleminin ardına sığınarak hataların üzerini örtüyor ve savunmaya geçiyorlar.

Kalp temizliği mutasavvıfların titizlikle üzerinde durduğu bir meseledir. Onlar nefsin arınması için, kişinin yiyip içtiği şeylerde, sarf ettiği sözlerde, ibadetlerinde ve hayatının tamamında köklü bir değişime gitmesinin gerekli olduğunu belirtirler. Yani, haram yemeyecek, kötü söz söylemeyecek, boş laf etmeyecek, insanları incitmeyecek, iman hakikatlerine sıkı sıkıya bağlı kalacaksınız ki, nefsinizi kontrol altına alabilesiniz. Görüldüğü üzere, kalbin temizlenmesi ancak takva ile mümkün olabiliyor.Peki, ne oluyor da, hayatları baştan aşağı gaflet kokan bazı insanlar, kalp temizliğinden, erdem ve iyiliklerden söz ediyor ve bu değerleri kendilerine mal edebiliyorlar? Başta da dediğim gibi, medyadan beslenen halk, maksatlı üretilen söylemleri ezberlemekle kalmıyor, içselleştiriyor ve davranışlarına yansıtıyorlar. Buna göre kişi, nasıl olsa kalbim temiz diye düşünüp, erdem ve iyilik sahibi olabilmek için hiçbir çaba göstermeyecek, kusurlarını göremeyecek, daha iyi yaşayabilmek için gayret göstermeyecek. Bu söylemler hakikatin üstünü örtmek için laboratuarlarda üretilmiş ambalajlardır ki birey ve toplumlar artık bu ambalajlar vasıtasıyla yönetilmekte.

Kalbi temiz insan aynı zamanda ruh sağlığı yerinde, dengeli tutarlı ve şefkatli insandır. Siz onlara güvenir, değer verir ve bir arada olmaktan hoşnut olursunuz. Ama bu insanlar hiçbir zaman, hayatları cehalet içinde geçtiği halde kendilerini iyilik abidesi olarak gören gafil insanlar değillerdir. Onlar kendilerini bilen ve hakka teslim olan kimselerdir.