Yaklaşık on yıldır eğitimle ilgili çalışmalar yapıyor ve hanım kardeşlerimizin sorularına cevaplar bulmaya çalışıyorum. Çalışmalarımız esnasında sorulan bazı sorular var ki, bu soruların nereden ve nasıl çıktığını anlamakta zorluk çekiyorum. Mesela, “Kızımla arkadaş gibiyiz, o beni asla anne gibi görmez arkadaş gibi görür, bunun bir mahsuru olabilir mi” sorusu sık sık sorulur ve her seferinde duraksarım. Çünkü hiç birimiz annemizi arkadaş olarak göremez ve onun yerine hiç kimseyi koyamayız.
Peki neden?
Arkadaş kötü günlerde elimizden tutandır, dertlerimizin ortağı sırdaşımızdır. Ama anne bundan çok daha kapsamlı ve kuşatıcı bir özelliğe sahiptir.
Dışarıda tehlike çanları çalmaktadır, anne kanatlarını açıp evladını korumakta ve gerekirse onun için canını riske atabilmektedir.
Beklenmedik bir afet ortaya çıktığında, anneniz dışında hiç kimse sizin yanınızda değildir, onun dışında kimse sizin için büyük meşakkatleri göze alamaz.
Arkadaşınızla ayrı düştüğünüz noktalar olabilir ve böyle durumlarda geçici olarak ondan uzaklaşabilirsiniz. Anne ise sizin hiçbir şekilde uzaklaşamayacağınız bir parçasınızdır. Siz uzaklaşmak istedikçe o size yaklaşacak ve her şeye rağmen sevmeye ve kucaklayama devam edecektir.
Yaşamınız hiç beklemediğiniz ihanetlere gebedir. En yakınınız dahi ona en fazla ihtiyaç duyduğunuz bir anda bırakıp gider. Anne ise her durumda ve her şartta sizi kabul eden ve şefkatle yaklaşan biridir.
İnsana dair bütün sevgiler zaman zaman sekteye uğrayabilir. Ama anneninki müstesna. Anne evladını hiçbir şekilde bırakamaz.
O yüzden hiçbir zaman anne arkadaş gibi değildir. Anne koşulsuz seven, koruyan ve otoritesi ile evladını disipline eden bir kadındır. Ona arkadaşınıza davrandığınız gibi davranamazsınız, çekinir, kaçınır ve saygı duyarsınız. Ondan korkarsınız ama aynı zaman koşulsuz sevildiğinizi bilirsiniz. Eğer anneye arkadaşınız gibi yaklaşırsanız, aradaki saygı ve o ince çizgi ortadan kalkacak ve annenin sözü geçersiz hale gelecektir. O yüzden annelerimizi analık şefkatiyle kabul etmeli ve öyle görmeliyiz. Yani arkadaşı arkadaş olarak sevmeli, anneyi anne olarak görmeliyiz. Ama hiçbir zaman annemiz bir arkadaş mesafesinde değildir, onun rolü çok daha kapsamlı ve kuşatıcıdır.