Pensilvanya’dan yapılan ve Hüseyin Gülerce’yi işaret eden açıklamalar ile Hüseyin Gülerce tarafından Pensilvanya’ya yönelik olarak yapılan eleştiriler sahiplerine yakışıyor mu?

Daha dün denecek kadar kısa bir süre içinde “en sağlam” adamlarından biri olarak görülen insanı şimdi “münafık” ilan etmek Pensilvanya’ya ne kazandırıyor?

Hiçbir şey kazandırmıyor!

Aynı şekilde daha dün denecek kadar bir süre içinde yerlere göklere sığdıramadıkları insanlar hakkında bugün, “Kumpas kurduklarının farkında olsaydım yanlarında bir dakika bile kalmazdım” şeklinde açıklamalar yapmak Hüseyin Gülerce’ye ne kazandırıyor?

Elbette hiçbir şey kazandırmıyor!

Ömrünüzün yarısından fazlasını içinde geçirdiğiniz bir cemaat hakkında, “Bilmedim, görmedim, duymadım” diyerek “üç maymunu” oynamak elbette kimseye bir şey kazandırmaz!

Aksine kaybettirir!

Bu tür açıklamalar milletin aklıyla “dalga geçmek”, zekâsını “gırgıra almaktan” başka anlam taşıyor mu?

Hem geçmişte yazdıklarınızı bugün okuduğunuz zaman yüzünüzün kızardığını ifade edeceksiniz hem de şimdi yarın yüzünüzü kızartacak sözler etmeye devam edeceksiniz!

35 yıldır camianın içinde olup da cemaat içinde neler döndüğünü bilmediğini ileri sürmek milletin aklıyla “dalga geçmek” değilse nedir?

“Yargıda, emniyette, bürokrasideki yapılanmayı bilsem, duymuş olsam hemen terk eder tavır koyardım, bilmeme imkân yoktu” diye konuşan Gülerce inandırıcı olmaktan o kadar uzak ki!

Evet, taraflar hem birbirleri hakkında oldukça iddialı suçlamalarda bulunuyorlar hem de hiçbir şeyden haberleri yokmuş gibi davranıyorlar!

Yani milletin zekâsıyla resmen “gırgır” geçiyorlar!

Cemaatin ne tür faaliyetler içinde olduğundan köydeki çobanların bile bilgi sahibi olduğu bir ortamda olayın tam göbeğinde yaşamış olanların “bir şey saklıyor gizliyor değilim” havası içine girmesi elbette anlaşılır gibi değil!

Böyle yapılacağına daha net bir tavır sergilenebilse ne güzel olur, değil mi?

Ama üzülerek görüyoruz ki taraflar bu tavrı sergileme yanlısı gibi değiller!

Biri diğerinin “dönekliğini” ispatlama, diğeri de ötekisinin “ihanetini” belgeleme yarışına girmiş gibiler!

Aslında herkes bir sınavdan geçiyor!

Öyle anlaşılıyor ki hepsi girdikleri sınavı kaybedecekler!

Sınavı kaybetmemek içinde birbirlerini “yerden yere” vurmaya çabalıyorlar! Bu da kendilerine hiç mi hiç yakışmıyor!