ŞU in­ter­net bir bil­gi­ler ok­ya­nu­su, için­de ne in­ci­ler mer­can­lar va­r… Ge­çen gün ka­rış­tı­rır­ken, Mil­li­yet.co­m’­da  ya­yın­lan­mış, Er­sin Sü­zer im­za­lı  kü­çük bir ha­ber gör­düm. Bir­lik­te  oku­ya­lım:

“İS­TAN­BU­L’­UN EN PA­HA­LI RES­TO­RA­NI:  Kül­tür baş­ken­ti İs­tan­bu­l’­un lüks res­to­ran sa­yı­sı dün­ya­da­ki met­ro­pol­le­re kı­yas­la yok de­ne­cek ka­dar az. İs­tan­bu­l’­un bu ka­dar az ‘fi­ne din­nin­g’ res­to­ra­nı ol­ma­sı­nın en önem­li ne­de­ni yük­sek fi­yat po­li­ti­ka­sı. Dün­ya­ca ün­lü Hak­ka­san bi­le İs­tan­bu­l’­u bu ne­den­le terk et­mek zo­run­da kal­dı­…

Ge­çen­ler­de, önem­li isim­le­rin bu­lun­du­ğu bir ak­şam ye­me­ğin­de bu ko­nu gün­de­me gel­di. İs­tan­bu­l’­da en pa­ha­lı res­to­ra­nın han­gi­si ol­du­ğu tar­tı­şıl­dı. İlk sı­ra­yı da Or­ta­kö­y’­de­ki Zu­ma al­dı. İs­mi ben­de sak­lı, önem­li bir isim geç­ti­ği­miz gün­ler­de al­tı ki­şi git­tik­le­ri Zu­ma­’da 4 bin 500 tl he­sap öde­dik­le­ri­ni söy­le­di. Ma­sa­da­ki her­kes sa­de­ce bir ye­mek­te bu ka­dar meb­la­ğa na­sıl ulaş­tık­la­rı­nı çöz­me­ye ça­lış­tı. He­sa­ba içi­len lüks şa­rap da da­hil­miş. Zu­ma­’da­ki en lüks şa­rap üç bin 900 TL’­lik Che­ta­u  (Cha­te­au ola­cak) La­to­ur.   O ge­ce içi­len şa­rap ise bin 500 TL’­lik  La Tur­qu­e. ( 12.02.2010)”

Ara­dan beş se­ne geç­miş ama yi­ne de çok ib­ret­li bir ha­ber.   Ma­ga­zin ko­nu­su de­me­ye­lim, zen­gin fa­kir, Türk Kürt, Sün­nî Ale­vî, Müs­lü­man la­ik bü­tün Tür­ki­ye­li­le­ri il­gi­len­di­ri­yor.
Enf­las­yon do­la­yı­sıy­la fi­yat­lar at­mış­tır her hal­de­…  Eti­ler’de bir lo­kan­ta var­mış, onun fi­yat­la­rı da­ha da yük­sek­miş. Fi­ne din­ning yap­mak el­bet­te ucuz ol­maz.

Fi­ne din­nin­g’­i an­la­dık da, pek fi­ne ol­ma­yan şey­ler de var. Ge­çen haf­ta Zu­ma­’ya git­tik, al­tı ki­şi 4 bin 500 li­ra he­sap öde­dik gi­bi. Fi­ne  cen­til­men­ler ve lad­y’­ler ye­dik­le­ri fi­ne ye­mek­le­ri an­lat­maz­la­r…

***

1920’te An­ka­ra­’da ilk Bü­yük Mil­let Mec­li­si açıl­dı­ğın­da “Dü­ğün­ler­de Me­n’-i İs­ra­fa­t” (dü­ğün­ler­de is­ra­fı=sa­vur­gan­lı­ğı ön­le­me) Ka­nu­nu çı­kar­tıl­mış­tı. Bu ka­nun, ca­duc (ge­çer­siz kal­mış) ol­sa da,  Tur­gut Özal za­ma­nı­na ka­dar yü­rür­lük­tey­di.  Son­ra büs­bü­tün kal­dı­rıl­dı.
Za­ma­nı­mız­da is­raf kor­kunç bo­yut­la­ra ulaş­mış­tır. Ga­ze­te­ler­de zen­gin, elit, ye­ni bur­ju­va sı­nı­fı­nın de­li­ce mas­raf­la­rı ya­zı­lıp du­ru­yor.  İki yüz, üç yüz, hat­tâ beş yüz bin do­lar­lık lüks oto­mo­bil­le­r…  Akıl al­maz de­re­ce­de pa­ha­lı  trip­leks vil­la­la­r…  Çok lüks, çok pa­ha­lı gi­yim ku­şam eş­ya­sı­…  Ye­di yıl­dız­lı otel­le­r… 

Kö­tü med­ya (ga­ze­te­ler, der­gi­ler, tv’­ler) hal­kı ve genç­li­ği lük­se, is­ra­fa, şa­ta­fa­ta im­ren­di­ri­yor.
Mut­lu azın­lı­ğın bir kıs­mı bu is­raf,  sa­çıp sa­vur­ma çıl­gın­lı­ğı için­de ya­şar­ken, mil­yon­lar­ca va­tan­da­şı­mız sı­kın­tı için­de ya­şı­yor. Zen­gin­ler­le fa­kir­ler ara­sın­da uçu­rum­lar var.
Öl­çü­lü ol­mak ne gü­zel, ne bü­yük bir fa­zi­let ama  ni­ce­miz, eli­ne pa­ra ve im­kan ge­çin­ce bu­nu ya­pa­mı­yor.

Yıl­da fert ba­şı­na dü­şen or­ta­la­ma 77 bin do­lar­lık ge­li­riy­le,  Lük­sem­burg’­tan son­ra dün­ya­nın en zen­gin ül­ke­si olan Nor­ve­ç’­i an­la­tı­yor­la­r… Ora­da öy­le lüks ve şa­şa­alı oto­mo­bil­ler yok­muş. Halk ge­nel­lik­le ikin­ci el Vol­vo ara­ba­la­rı­na bi­ni­yor­muş. Her­kes arı gi­bi ça­lı­şı­yor­muş.
İs­raf im­pa­ra­tor­luk­la­rı, ci­har dev­let­le­ri­ni bi­le yık­mış­tır.  Bi­zi  de sa­vu­rur atar. Bu teh­li­ke­nin far­kın­da olan var mı?