Yaşamla ölüm arasındasın, fakat zafer ölümün olacak ve sen sahip olduğunu zannettiğin her şeyi terk edip gideceksin. Unutma yolcusun…

Aristo mutluluk kendine yetenlerindir demiş. Bundan kasıt aslında insanın başkaları üzerinden gerçekleştirmeyi düşündüğü beklentilerini azaltması ve sahip olduğu ile iktifa etmeyi öğrenmesidir. Mutluluğa ancak bunu başarabildiğimiz takdirde ulaşabiliriz.

Hayatı boyunca birçok kere haksızlığa uğrayan kimselerin intikam alırcasına neden diğer insanlara kötülük etmeye yeltendiklerini anlamak mümkün değil. Hani eşekten düşenin halini ancak eşekten düşen anlardı. Demek ki bazı insanlar eşekten düştükten sonra düşmeyenlerden intikam alma yoluna gidiyorlar.

Bir insanın olumlu yanlarını kıskanmak ne kadar kötü ise, insanları kıskandırmak için kışkırtıcı tavırlar sergilemek de o kadar kötüdür. Doğru olan, kişinin kendisinin ve başkalarının sahip olduğu iyi şeylerden hoşnut olmasıdır.

Bir insanı kendinize yakın hissetmeyebilir, onunla olan ilişkilerinize mesafe koymak zorunda kalabilirsiniz. Fakat bu hiçbir zaman size karşınızdaki kişiye haksızlık yapma hakkı vermez. İster yakınınızda olsun ister uzağınızda insanların haklarını korumak zorundasınız.

Hiç sıkıntım yok ama nedense kendimi boşlukta hissediyorum dediğiniz anlar olur. Böyle durumlarda içsesinizi dinleyin ve dua ile Allah’a yakınlaşmaya çalışın. Zira siz her ne kadar hiçbir sıkıntım yok deseniz de ruhunuzdaki açlık bütün yoğunluğu ile ortaya çıkıyor ve bizi arayışa sürüklüyor. O yüzden ruhunuzun sesine kulak verin ve sorumluluklarınızı yeniden gözden geçirin.

Dışarıda olup bitenlerden bana ne ben kendime bakarım deme hakkına sahip değilsiniz zira bu gemide siz de varsınız. Eğer gemi batarsa umursamadığınız toplulukla birlikte siz de batacaksınız.

Bir insanı bir olayı ele alırken sadece kabuğuna bakıyorsunuz, oysa görünen her şeyin bir de görünmeyen tarafı vardır. Siz görünmeyeni görmeye çalışın. O vakit insanlarla daha sağlıklı ve daha başarılı ilişkiler kurabilirsiniz.