Neyi yapacaksan onu kendin yap. Bu da tembelliği bırakmak demektir. Bırak. Çünkü senin yaptığını bir başkası yapamıyor. Mesela bir konuda şunları yaz dediniz birisine. O da yazıp getirdi. İçinize sinmez. Oturup siz yazacaksınız. Birisine bir ders hazırla da onu bize anlat, dediniz. Hazırladı, anlattı. İçinize sinmez. Çünkü sizin maksadınızı en iyi siz bilirsiniz. Öyleyse ısmarlamayacak, işinizi kendiniz yapacaksınız.

Ismarlama işten hayır gelmez. Aynen “çocuğa iş buyurur, gider kendiniz yaparsınız” misalidir. Neticede şunu göreceksiniz; kendi işinizi kendinizden başkası kendiniz gibi yapamaz.  Öyleyse mecburen tembelliği üzerinizden atacak, kendi işinizi kendiniz yapacaksınız.

Bu bir rızık için çabalama, kaygılanma meselesi de değildir. O zaten takdire göre gelir seni bulur. Onun için hırsa, hasede, kedere, öfkeye, yersiz rekabete gerek yoktur.

Bir de bir hakikat vardır, insanlardan kendin için çok bir şey bekleme. Kendi işini kendin yap. Kurdun boynu niçin yoğunmuş, bilirsin. Senin nasıl bitmez tükenmez işlerin varsa, başkalarının da vardır. Herkesin işi başından aşkındır. Bir de seninle mi meşgul olsunlar? İlle gerekiyorsa, ücretini ver, öyle iş ustasına yaptır. Kimse beleşe çalışmak istemez. Beleş diye işi anlamayana yaptırırsın, açtığı zararı emsali ücretle kapatamazsın.

Öyle usta birisi varsa, bil ki o da senin için değildir. Allah içindir. Kişinin Allah ile olan muamelesine de karışılmaz zaten. Böylesi nadir kişilere ancak teşekkür edilir, minnet duyulur, muhabbet beslenir.

Bir gün ölüm gelip çatacak, kimse senin için ölmek isteyecek mi? “İsterim” diyenlere teşekkür et ama inanma, iş başa düştüğünde haller ve sözler değişebilir. Sen kendin ölüme hazırlanmaya bak. Ancak böyle o ürpertici ölüm korkusundan kurtulur, ölümü güzelleştirecek ve özletecek sâlih amellere severek yönelebilirsin.

Kendin yap ne yapacaksan. İnsan bir yere kadar vefalıdır. Ondan sonra yalnızsındır. Hiç kimseden elinden gelmeyenden fazlasını beklemek zaten akıl kârı değildir.

Seni terk etmeyen sadece Rabbindir. Vefa iyi bir şeyse, sen ona göster. Huzur ve saadeti onun yanında bulursun ancak. Başka yerlerde arayarak kendini mahrum etme.

Velhasıl tembelliği bırak, kendi işini kendin yap, kendine yazık etme.