İnsan doğmakla insan kalmak arasında fark vardır. Yeryüzünde hareket eden, yiyip içen, çalışan, konuşan düşünen herkes insan olarak doğmuştur fakat insan olarak kalmayı başaranlar bir elin parmakları kadar azdır. Çünkü insan olarak kalmak, vicdanla iletişimi koparmamak, vicdanın sesine kulak vermektir. Vicdanları ile iletişimi kesen kimselerin insan olarak kalma şansları yoktur.

Hayat denen şey, insanlıktan istifa edenlerle insanlıkta daim olanların kavgasıdır. Fakat saflar her zaman belirgin değildir ve siz kimin hangi safta yer aldığını ayırt edemeyebilirsiniz. Öyle anlar olur ki, etrafımda kaç insan var diye sorar ve çevrenizi gözden geçirme ihtiyacı hissedersiniz. Fakat gözleriniz sizi yanıltabilir… Kalabalık bir caddede onlarca insanla yan yana yürürsünüz, bu insanlarla alış veriş yapar, otobüse biner ve aynı havayı solursunuz. Fakat yığınlar arasında, insan taklidi yaparak yürüyen o canileri seçemezsiniz. Onlar kendilerini gizlemekte mahirdirler. Yanınızda yürüyen kişi ya da kişilerin kim olduğunu bir türlü çözemezsiniz. Aklımızın almadığı, vicdanımızın kabul etmediği olaylara meyleden sapıklar, çocuk katilleri, çocuk tacizcileri ile aynı kara parçası üzerinde yan yana yürür ve bu kişileri diğerlerinden ayırt edemezsiniz.

Aramızda yaşayan canilerden biri aracına binen bir kız çocuğuna tecavüz eder ve hunharca öldürür.

Aramızda yaşayan canilerden biri evli bir kadınla bir süre beraberlik yaşar, ayrıldıktan sonra intikam yemini edip, on yaşındaki yavruyu boğarak öldürür.

Aramızda yaşayan cani bir eğitimci öğrencisine tecavüz eder ve onun intiharına sebebiyet verir.

Aramızda yaşayan canilerden biri, küçük bir kız çocuğunu evinin önünden kaçırıp tecavüz eder ve öldürür.

Aramızda yaşayan canilerden biri bir bayram sabahı kapısını çalan üç çocuğu içeri alıp tecavüz eder ve öldürür.

Bu canilere her gün onlarcası ekleniyor… Onlar yerkürenin dışında değil hemen yanımızda, mahallemizde, sokağımızda, şehrimizde yaşıyorlar. Biz onlarca cani ile aynı atmosferde aynı havayı soluyoruz. O yüzden korkularımız her gün biraz daha artıyor, çocuklarımızın güvenliği için endişe ediyoruz.

Ey anneler, Allah’ın Resulü “her çocuk İslam fıtratı üzerine doğar” buyurmuştu. Fakat sizler çocuklarınızın gönlündeki o çekirdeği geliştirmekten aciz kaldınız. Sizler bu canileri kucağınızda yetiştirip topluma bıraktınız. Yazıklar olsun size! Bizleri eseriniz olan o katillerle aynı toprak parçası üzerinde yaşamak zorunda bıraktınız. Şimdi yaşanan bunca olaydan sonra acaba bu toplum size hakkını helal edecek mi? Sanmıyorum…