RABBİMİZ geceyi dinlenmemiz için bir imkân gündüzü ise dünya ve ahiret için bir kazanç mahalli olarak yaratmıştır. Vaktin bir kısmında uyumak vücudumuzu zinde tutar. Fakat Rabbimiz bilincimin daima uyanık olmasını ister. Gaflet uykusuna dalmak hakikati görmemizi engeller ve bizi tehlikeye doğru çeker. Gecenin bir kısmında uyuyan kişi güne daha zinde başlar, gaflet uykusuna dalan kişi ise manevi körlüğü tutulur ve gittiği yolun sonunu göremez.

Zaman akıp gidiyor. Hemen her dakika bir bebek dünyaya gözlerini açıyor.

Onlarca insan ebediyet yolculuğuna çıkıyor. Dünya kimilerini sessizce uğurlarken kimilerine hoş geldin diyor.

Fakat bizler daldığımız o derin uykudan bir türlü uyanamıyoruz.

Az ötede çocuklar öldürülüyor

Kadınların ırzlarına geçiliyor

Gençlerin yaşam hakları ellerinden alınıyor. Kadınlarımız kızlarımız tüketim hastalığına müptela ediliyor.

Her gecenin bir gündüzü vardır derler ama İslam coğrafyalarında sabah bir türlü olmuyor, insanlar bitmeyen bir gecede nefes alıp veriyorlar.

İnsani ilişkiler menfaatler doğrultunda şekilleniyor. İyilikseverlik, dürüstlük, adalet, vefakârlık, sadakat gibi değerler tarihin çöplüklerine terk ediliyor.

Hayatımızı anlamlı kılan namaz dünya meşgaleleri arasında kaynayıp gidiyor.

İyilik ve erdemlerden söz ediliyor fakat kötülük hep galip geliyor

Cömertliğin faydaları konuşuluyor fakat cimrilik hastalık haline geliyor

Affetmenin yararları dile getiriliyor, fakat etrafımızda kin ve nefretten örülen duvarlar yükseliyor.

İslam kardeşliği deniyor fakat kardeşlerimizle ilişkilerimiz çıkarlar üzerine kuruluyor. Şimdi bütün bunlar olup biterken kapımı çalan sen misin Ramazan?

Kafam da onlarca soru işareti belirmişken sen misin gelen?

Bilmiyorum bu metruk hayatlarımıza neler getireceksin? Bizleri bu derin uykudan nasıl uyandıracaksın? Gönül evlerimizi şenlendirdin bizlere umut verdin ama paslanmış kalplerimizi bilmiyorum nasıl açacaksın?.

Gir evlerimize, gir gönüllerimize ve çek bizi insanlık ülkesine Ramazan!