1- Kardeşlik bilincine sahip olmayan fertler ilişkilerini ben ve ötekiler üzerinden kurarlar. Onlara göre öteki ya da ötekiler daima karşıt istikamettedir. Öteki düşman ilan edilir ve düşmanla ilişkiler çatışma zemininde devam eder. Bu görüşe göre insan insanın kurdudur, insanın insanın düşmanıdır, insan insanın rakibidir. Bu kimseler mevcut şartlar ne olursa olsun rekabet edebilecekleri bir düşman mutlaka bulur ve ilişkilerini nefret ekseninde sürdürürler. Ötekileştirdikleri kişilere karşı mesafelidirler, yakınlık kuramazlar. Çünkü öteki alt edilmesi gereken azılı bir düşmandır, düşmanla dost olma imkânı yoktur.

2- Terörizm hangi kaynaktan doğarsa doğsun şiddet ve nefretten beslenir. Terörün ağına takılan fertler, adalet, sevgi, merhamet gibi değerlerden uzaklaşmış, grubun normlarında kaybolmuş kimselerdir. Bu kimselerin bana ait diyebilecekleri hiç bir şeyleri kalmamıştır, kendilerine ne empoze edilmişse kayıtsız şartsız tabi olurlar.

3- Kişiliğin temel taşlarını oluşturmaya çalışan gençler terörün birinci hedefinde yer alırlar. Özellikle ailede sevgi ile desteklenmeyen çocuklar kolayca kandırılıp terör odaklarının ağına takılabiliyorlar. Anne babalar zor bir süreçten geçtiğimizin farkına varmalı ve çocuklara hak ve adalet bilinci vermelidirler. Bu, çocuğun mesleki kariyerinden daha önemsiz değildir.

4- Ortadoğu’da ortaya çıkan kaos ve işgaller dünyayı yönetmeye yeltenen bir üst aklın ürünüdür ve ortaya çıkan her kaos bir kabukla örülüp kamufle edilmeye çalışılır. Bugün ne yazık ki, İslam toplumları etnik ve mezhebi tefrikalarla birbirlerine hasım kesilirken düşman hedefine doğru ilerliyor. İslam toplumları ümmet bilinciyle hareket etmiş olsalardı, düşman topraklarımızı, kültürel birikimlerimizi ve zihinlerimizi işgale yeltenemez, böyle bir girişimde bulunamazdı. Bu bir gerçek!

Not: Batı son işgalini yapmak peşindedir. Bu öyle bir işgal ki, İslam dirilişi asla vaki olmasın ve İslam toplumları haritadan silinsin. Tehdit ve tehditten öte içinde yaşadığımız gerçek budur.” (Sezai Karakoç)