Dünya durmaksızın akan bir nehir gibidir. Nehre düşen bir damla kir suyun tamamını kullanılmaz hale getirebilir. Son günlerde yaşadığımız talihsiz olay da tıpkı bunun gibi toplumun huzuruna sıkılmış bir kurşundur. Şimdi hep beraber bu kurşunun açtığı yarayı sarmaya çalışıyoruz.

Hiç birimiz bütünden ayrı bir parça değiliz, bu ülke hepimizin, özgürlük, barış, esenlik ve huzur gibi değerler hepimizin ortak temennisi… Acımız da neşemiz de ortak. Düşüncemiz, ırkımız, rengimiz, ideolojimiz ne olursa olsun bizler bu ülkenin birer ferdiyiz. O nedenle huzurumuza uzanan karanlığa karşı tek ses ve tek vücut olmak zorundayız.

Hayat geceyi ve gündüzü terkisine koymuş akıp gidiyor. Sabah vakti evden çıkan insanlar işlerine ulaşmaya çalışıyorlar, hastalarımız hastaneye koşuyor, gençler evleniyor, yeni doğan bebekler için hazırlıklar yapılıyor, komşu komşuyu ziyaret ediyor, insanlar yakınlarını arayıp sorabiliyorlar… Fakat akşam vakti hepsi bir araya gelip, teröre karşı biz buradayız diye haykırıyorlar. Onlarca insanın sesi aynı anda yükseliyor, insanlarımız huzur temennisinde bulunuyor, dua ediyor ve karanlığa aynı anda onlarca lanet okunuyor.

Yaşanan her olumsuz olay, insanların ruh ve duygu dünyalarında örselenmeye yol açar. Bir kişinin yaşadığı dram bütün toplumu etkiler, toplumca maruz kaldığımız saldırılar ise hepimiz için bir travma nedenidir. Nihayetinde yalnız ve yalıtılmış bir hayat yaşamıyoruz. Yaşam toplumdan bireye bireyden topluma doğru akan bir enerji nehri üzerine kurulmuştur. 15 Temmuz akşamı bunun tezahürlerini hep beraber yaşadık. Küresel odaklar melun planlarının her zaman işleyemeyeceğini, gelişmiş savaş araçlarının ve paranın alt edemeyeceği şeylerin de olduğunu gördüler. Nitekim insanlarımızın yüreğindeki azim ve aşk, zorbaların emellerini boşa çıkardı. Fakat düşmanın hezimete uğramış olması bizi rehavete sürüklememeli aksine direncimizi daha da arttırmalıdır.