İnsanın içi bayram geldikçe bir garip oluyor.
*

 “Bayram” deyince aklına bayramların acı tadı gelende var, bayramda yeni elbiselerini giymenin heyecanını taşıyanda ama her iki taraf içinde bugünlerin adı “BAYRAM”

*
Herkes birbirinin bayramını kutlarken mutlu bir şekilde, bir kenarlarda babası olmayan çocuklar, bir taraf da annesinden uzak yurt köşelerinde, “Acaba kim bizim bayramımızı kutlamaya gelecek” diye odalarında köşelere çekilmiş çocuklar … Huzurevlerinde “nerede o eski bayramlar” deyip gözleri yaşlı bekleyen yaşlı çınarlar… Yani kısacası bu bayram da herkese bayram ama nasıl?

*

Bu bayramı bir saat bile olsa çocukları mutlu etmeye yaşlıları sevindirmeye ayıralım… Biliyorum herkesin sadece bayramları tatil yapma fırsatı var otellerde, tatil köylerinde ama bu bayramın ilk gününü bari “VEFA” için ayıralım ve hiç aramadığımız dostlarımızı, evinin yolunu unuttuğumuz tanıdıklarımızın bayramını kutlayalım…Bu bayramın adı “vefa” olsun…

*

“VEFA” insanı insan eden duygudur. İnsan vefayla vardır ve vefalı olduğu müddetçe var olacaktır. Bayramlar insana vefayı aşılamalıdır.

*

Ramazan bayramından önce “Nerede ‘O’ eski İNSANLAR?” diye kaleme aldığım yazıda, “İnsanlar yaşlandıkça çocukluk zamanlarını hatırlıyor ve o zamanda yaşayan yaşlı insanları özlüyorlar ama bu zamanın yaşlıları kendileri olunca da “nerede” sorusunu soruyorlar. O zamanda yaşayan yaşlılarda “nerede” sorusunu sormaktaydılar şimdi yaşayan yaşlılarda nerede sorusunu soruyorlar ve bizde yaşlanınca nerede sorusunu soracağız fakat bu zamanda asıl sorulması gereken soru “Nerede o eski Ramazanlar” değil, “Nerede o eski insanlar?” sorusu olmalıdır. Çünkü eskiden küçüklerine öğütler vererek yol gösteren yaşlı insanlar artık televizyon programlarında boy göstermeye başladılar. Televizyon programlarına çıkmaları bir şey değil en kötüsü de artık bir ayağı çukurda olan yaşlılarımız evlilik programlarında 70 yıldır bulamadıkları ruh ikizlerini arıyorlar. Bu zamana kadar bulamamış belki dünyadan ayrılırken onu bulma derdine düşmüşler. Oysaki  “Cenâb-ı Hakkı bulan neyi kaybeder? Ve Onu kaybeden neyi kazanır?"; yani, "Onu bulan her şeyi bulur. Onu bulmayan hiçbir şey bulmaz, bulsa da başına belâ bulur” hadisi gerçekten her şeyi özetlemektedir. Bediüzzaman Said Nursi hazretlerinin bir vecizesinde dediği gibi, “Allah’ı tanıyan ve itaat eden, zindanda da olsa bahtiyardır... O'nu unutan, sarayda da olsa, zindandadır, bedbahttır.” Sözü de o hadisi desteklemektedir.”demiştim. velhasıl-ı kelam bu bayram gerçekten aradığımızı bayramı bulduğumuz bir bayram olur ve herkes bayramın o güzel tadını yaşar…

*

Vesselam…