Kardeşim;
Büyüklerimiz Allah’tan korkan kişiden zarar gelmez derler ya, senin görüntüne aldanmış ve zararının dokunmayacağını düşünmüştüm.
Görüntüne hâl ve hareketlerine aldanıp senin yanında kendimi daha rahat hissetmiştim.
Tesettürlüydün, namaz vakitlerinde elinde ne varsa bırakıp mescide koşardın.
Seni ne zaman görsem elinde bir tespih olurdu. 
Allah diyen bir kişiden zarar gelmez demiştim. Ama icraatlarına bakınca senin namaz ve zikrin mahiyetini kavrayamadığını düşündüm.
Kıldığın namazın içeriğinden hiç haberdar olmadığına inandım.
Kardeşim sana inanmıştım;
Fakat ayaklarına kapanıp bir ekmek parası diye yalvaran dilenciyi azarladığında dünya başıma yıkıldı.
Hile ile bir kişinin sahip olduğu bütün hakları elinden almaya heveslendiğinde bu benim kardeşim olamaz dedim.
İş arkadaşının gıybetini yaparken büyük bir keyif aldığını gördüğümde seninle aynı kulvarda yürüyemeyeceğimi anladım.
Kul hakkı konusundaki vurdumduymazlığını gördüğümde hayal kırıklığına uğradım. 
Senin hak ve adaletin kıyısından dahi geçmediğini fark ettim.
Kardeşim, seninle aynı toprak parçası üzerinde yaşayabilirim.
Aynı sofraya oturabilirim.
Aynı havayı teneffüs edebilirim.
Fakat senin cehalet kokan yaşam yolcuğuna eşlik edemem, etmemeliyim.
Eğer namazın seni korumuyorsa;
Eğer inandığın değerler senin yaşamında bir yere oturmuyorsa;
Seninle aynı yolda yürüyemem.
Kardeşim;
Unutmayalım ki metruk hayatlarımızı tamir etmedikçe;
Boş söz ve boş işlerden vazgeçmedikçe;
Adalet sancağını ön saflardan taşımadıkça;
Şefkat yüklü bir yürekle mazlumların ellerinden tutmadıkça gerçek bir mümin olamayız. Bundan emin olabilirsin.