Hz. Peygamber yanına gelen bir adamın heyecanlanması üzerine “Rahat ol ben kral değilim, güneşte kurutulmuş et yiyen bir kadının oğluyum” buyurmuştur. Sosyal ve kültürel yozlaşmanın hâkim olduğu bir topluluğu İslam’ın ışığına davet eden Resulullah tevazu sahibiydi. İnsanları makam ve mevkilerine göre değerlendirmez, ihtiyacı olanın ihtiyacına cevap vermeye çalışırdı. Unvan ve statünün belirleyici etken olduğu bir toplumda, kendisini görmek için gelen kişileri konumlarına göre ayırt etmez, insan olarak değer verir ve ikramda bulunurdu. Bazı kabile reisleri kendisini ziyarete geldiklerinde onu diğerlerinden ayırt edemez ve insanlığına hayran kalırlardı. Resulullah ne gençlik yıllarında ne de risaletten sonra cahiliye kırıntılarına asla tevessül etmemiştir. O insanlıkta daima önde idi, müminlere de bu minval üzere yaşamalarını tavsiye etmişti.
Resulullah, büyükle büyük küçükle küçük olurdu. İnsanlarla karşılaştığında selam verir hal hatır sorar ve hakkı anlatırdı. İnsanları mevkilerine göre asla değerlendirmezdi. Peki, bugün ne oluyor da onun takipçileri olduklarını iddia eden Müslümanlar makam ve mevkie tapar hale geliyorlar Bu insanlar kendilerini nerede görürler acaba Kime benzemek isterler ya da
Günümüz insanları kişilerarası ilişkilerde makam ve mevkii ön planda tutuyor ve yaşamlarında yoksullara bir yer açamıyorlar. Kendilerini farklı bir noktada konumlandıran bu kimseler bir yandan dini değerlerden söz ediyor diğer yandan ise israf, gösteriş, kibir ve riyakarlığa meylediliyorlar. Bu çelişki onların gözlerini gör ediyor ve artık hakikati göremez hale geliyorlar.
Konuştuklarından dinden taviz vermediklerini iddia eden bazı başörtülü hanımlar ise kariyer hayallerini İslam’ı değerlerin önüne geçiriyor ve bütün enerjilerini bu alana kanalize ediyorlar. Markalı giysilere rağbet ediyor, kazandıkları paranın büyük bir kısmını güzellik sektörüne yatırıyor, makyajımız bozulmasın deyip namazı kılmıyorlar. Tevazudan eser dahi taşımayan bu kimseler, dış görünüşleri ile dikkatleri üzerlerine toplamaktan hoşlanıyorlar. Günümüz kadınlarına, daha gösterişli daha varsıl ve daha yüksek statüde olmak mümine bir hanım olmaktan evla geliyor. O yüzden kimliklerini hiçbir zaman tanımlayamıyor ve yolunu kaybetmiş bir yolcu gibi bir belirsizliğe doğru koşturuyorlar. Fakat farkında değiller.