FIRKA-İ Nâciye Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanlarının ortak değerleri şunlardır:
 
(1) Meşreb çeşitlilikleri, fıkıh mezhebi ayrılıkları (Dört hak mezheb), ülke, coğrafya, kavim, lisan, zaman dilimi farklılıkları olsa da öncelikle hepsi Ümmet-i Muhammed mensubudur. Farklılıklar, çeşitlilikler Ümmet birliğine, iman kardeşliğine zarar vermemelidir.
 
(2) Sahih itikad sahibidirler. İki İmam’dan, İmam Eş’arî ve İmam Mâturidî’den birine uyarlar.
 
(3) Beş vakit namaz kılarlar. Namaz dosdoğru kılınmalıdır. Müslümanlar namaz konusunda gevşeklik ve tehâvün (hafife almak) göstermemelidir.
 
(4) Zamanının İmam-ı Kebirine biatlidirler, ona itaat ederler.
 
(5) Ramazanda oruç tutarlar. Özürleri olsa bile açıkta yemezler içmezler. 
 
(6) Zekatı Kur’ana, Sünnete, Şeriata, fıkha uygun olarak, hakkeden gerçek şahıslara temlik suretiyle verirler.
 
(7) Kadınları ve kızları tesettüre sokarlar. Hicaba dikkat ederler.
 
(8) Mü’minleri tekfir etmezler.
 
(9) Birliğe, beraberliğe, kardeşliğe, yardımlaşmaya çok önem verirler.
 
(10) Batıda bir Müslümanın ayağına diken batsa, doğudaki Müslümanın, onun acısını kalbinde hisseder.
 
(11) Her mü’min kendisine yetecek miktarda ilmihalini, İslam ahlakını, muamelat ve münakehat ile ilgili gerekli hükümleri doğru olarak öğrenir.
 
(12) Cuma ezanı okununca bütün Müslümanlar ticarete ve dünya işine son verir, dükkanlarını kapatır camiye gider.
 
(13) Emr-i mâruf ve nehy-i münker yaparlar. (İdareciler fiilen, ulema fukaha ziyalılar kalemle ve lisanen, avam tabakası kalben…)
 
(14) Başkanlıkları, işleri, memuriyetleri, hizmetleri, vazifeleri ehil ve layık olanlara verirler.
 
(15) Açıkta, açıkça, küstahça, dine ve Ümmete meydan okurcasına günah işlemezler, azgınlık yapmazlar.
 
(16) Mü’minler, birbirlerinin ellerinden ve dillerinden emin (güvende) olurlar.
 
(17) Allah’ın Kitabı Kur’an-ı kerimi re’y ve heva ile tefsir etmezler.
 
(18) Dünya vazifelerini, hizmetlerini, ibadetleri en güzel şekilde yapar oldukları halde âhirete dönüktürler.
 
(19) Ruhbanları erbab haline getirip putlaştırmazlar.
 
(20) Kur’anın ve Peygamberin (Salat ve selam olsun ona) gösterdiği yüksek ahlak üzerinedirler.
 
(21) Nakli vahyi (Kur’anı, Sünneti) dinin kaynağı olarak kabul ederler. Akıllarını eğitip geliştirirler ama aklı din kaynağı kabul etmezler.
 
(22) Nefs-i emmâreleriyle ve şeytanla mücadele ederler.
 
(23) Emanetleri ehliyetli, liyakatli kimselere verirler. Emanetlere hıyanet etmezler.
 
(24) Müşrikleri, kafirleri, münafıkları dost ve velî edinmezler.
 
(25) Faydalı ilimlerde, fenlerde, silahlarda kafirlerden, İslam düşmanlarından üstün olmak için var güçleri ile çalışıp çabalarlar.
 
(26) Müslümanlar kendi aralarında rekabet etmezler, bütün hayırlı işlerde müsabaka ederler (kardeşçe ve dostça yarışırlar).
 
(27) Henüz Müslüman olmamış insanlara (Ümmet-i dâvete) İmanı, İslamı, Kur’anı, Muhammedî risaleti ve hedyi anlatmak için en güzel şekilde cehd ve gayret sarf
ederler, dâvet ve tebliğ yaparlar.
 
(28) Kur’ana ve Sünnete uygun şekilde cihad fi sebilillah yaparlar.
 
(29) Haram kazanç elde etmemek, haram yememek, haramla zengin olmamak konusunda çok dikkatli ve hassas olurlar.
 
(30) Allah ile olan bütün işlerde ihlaslı olurlar.
 
(31) Yaratıklar ile ilgili bütün işlerde adaletli, insaflı ve (adalete aykırı olmamak şartıyla) şefkatli ve merhametli olurlar.
 
(32) Komşularının kurdu değil, meleği olurlar.
 
(33) Onların faziletlerini, üstünlüklerini, meziyetlerini, beğenilecek hallerini kendileri ve dostları söylemez; düşmanları ve karşıtları kabul, ikrar ve tasdik eder.
 
(34) Din konusunda ödün vermezler.
 
***
Yukarıda saydıklarım hangi hak fıkıh mezhebine, hangi hak tarikata, hangi meşrebe mensup olursa olsun bütün Ehl-i Sünnet mensuplarının ortak değerleridir.
 
Nakşî olsun, Kadirî olsun, hangi tarikata bağlı olursa olsun.
 
Risale-i Nur talebesi olsun.
 
Esmer, sarışın, siyah renkli olsun…
 
Şu veya bu ülkeden olsun…
 
Falan veya filan lisanı konuşsun.
 
Ne olursa olsun, bunlar müşterek değerlerdir.
 
Bunlara sımsıkı bağlanalım, ayrılıp parçalanmayalım.