Geçtiğimiz günlerde Kolombiya’da, hükümet ile FARC örgütü arasına elli yılı aşkındır devam eden çatışma ateşkes ile son buldu. Hükümet sözcüsü Marcela Duran “karşılıklı ateşkes yapılması ve silahların bırakılması noktasında organize suç örgütlerine karşı mücadelede anlaştık” dedi. FARC komutanı Carlos Lozada ise tvitter üzerinden yaptığı açıklamada yarım asrı aşkındır devam eden çatışmayı karanlık bir geceye benzetti ve “bu korkunç gece sona erip, barış ve ışık yolu açılacak, 23 Haziran’ı savaşın sonu ilan edeceğiz” dedi. 

Savaşın barış ve uzlaşıya dönüşmesi zihinlerimize biri kadın biri erkek iki kişinin dillendirdiği şu ifadelerde kazındı. Sen ve ben. Yabancı egemenliğine karşı savaşıp yeni Kolombiya’yı oluşturmak! Düşün bunu…

 

Ülkeyi şiddet sarmalına çeviren bir örgütün tavrını barıştan yana koymasında elbette her iki tarafın da başarılı bir iletişim stratejisi ortaya koymalarının büyük etkisi var. Dünyanın en uzun iç savaşı ile tanıdığımız FARC, Kolombiya halkını ve kendi taraftarını barışa ikna edebilmek için halkın sağduyusuna hitap etti ve “Yabancı egemenliğine karşı seninle el ele vermeliyiz…! Dedi. Yani taraflar_ parçalara ayrılmak bizi dış odaklara karşı zayıf düşürecektir dediler ve ben değil biz olmalıyız_ ekseninde birleştiler. 

 

Kolombiya’da hükümet ve FARC örgütü arasında gerçekleşen iletişimde taraflar birbirlerine, “olumlu bir işte seninle birlikte hareket etmek istiyorum” mesajının verdiler. İlk adım olarak

hükümet yetkilileri FARC lideri ile çocukluk yıllarına dayanan bir arkadaşlığı olan bir iş adamını aracı olarak gönderip niyetlerini açıkladılar. Yani başarılı bir iletişim stratejidisinin aktive edilmesi tarafların uzlaşmasında en etkili yol oldu. 

 

FARC lideri Rodrigo Londono tarihi barış anlaşmasının ardından iç savaş mağdurlarına döndü ve “savaş süresince sebep olmuş olabileceğimiz tüm acılardan dolayı af dilemek istiyorum” dedi.  “Artık savaş yok” diyen Kolombiya Cumhurbaşkanı Juan Manuel Santos ise FARC’ın silah bırakma kararını şu sözlerle övdü: “Mermileri oylarla, silahları da fikirlerle değiştirmek her silahlı grubun alabileceği en cesur ve akıllıca karardır.”

 

İki karşıt taraf arasında geçen bu diyalog, insanın fıtri dokularında mevcut olan pişmanlık, af dileme ve dayanışma isteğinin bir göstergesidir. Taraflar başarılı bir iletişim yoluyla bu hasletlerin gün yüzüne çıkarılabileceğini gösterdiler. Ve yarım asrı aşkındır şiddet sarmalı içinde yer alan bir örgüt liderinin de fıtratında insani bir öz taşıdığını ve başarılı bir iletişimle bu öze ulaşılabileceğini bütün dünyaya gösterdiler.

 

Taraflar arasında sağlanan barışın bütün dünyada takdirle karşılanması şiddetin birey ve toplumları eşit miktarda etkilediğinin bir göstergesidir. Nitekim epey zamandır devam eden iç savaş, Kolombiya’da 220’yi aşkın insanın ölümüne ve onlarca insanın yurtlarından sürülmesine neden olmuştu. O yüzden söz konusu anlaşma insan olduğunu iddia eden her kişide aynı duyguyu uyandırdı.