Dua insanın yaratıcısı ile kurduğu rabıta, halini O’na arz etmesidir. Kişinin müteal âlemle kurduğu bu iletişimi onu yaşadığı dünyanın bitmeyen sıkıntılarından uzaklaştırır. Kişi her durumda ve her şartta kendisini işiten ve dualarına icabet eden bir varlığın huzurunda olduğunun bilincine varır. Rabbim ben acizim Sen ise güç ve kudret sahibisin, halimi Sana arz ediyorum deyip teslimiyet gösterir. 

 

Günümüzde insanlar dünya ile o kadar kuvvetli bir ünsiyet kurdular ki, bu durum onların Yaratıcısından uzaklaşmalarına ve dünyevileşmelerine neden oldu. İnsanlar dünyanın büyüsüne kapılıp aciz olduklarını unuttular ve daha az dua eder hale geldiler. Oysa dua insanın konumunun farkına varması ve Yaratıcısı ile bağını kuvvetlendirmesi açısından önemli bir ibadettir.

 

Dua tarihi süreç içerisinde, birey ve toplumların yaşamlarında önemli bir yere sahip olmuştur. Nitekim insanoğlu acizdir, Yaratıcısına tapınma ve halini ona arz etme ihtiyacı içindedir. Bu ihtiyacı eşyaya hasretmeye çalışan fertler anlaşılmamaktan, iletişimsizlikten, yalnızlıktan ve anlam boşluğundan şikâyet ediyorlar. Oysa insanın kalbini teskin edecek ve onun ruh ve beden bütünlüğünü sağlayacak en etkin şey duadır. 

 

Günümüzde insanların en büyük sorunlarından biri de güvensizliktir. Fertler bulundukları şartlar ne olursa olsun kendilerini güvende hissedemiyorlar. Oysa duasının Allah tarafından işitildiğini hisseden kişi kendisini O’na daha yakın hisseder. 

Dua insanın acizliğinin farkına varmasına yardımcı olur. Zira insanoğlu sahip olduğu küçük imkânları dahi gurura dönüştürerek, zayıflar üzerinde tahakküm kurmaya çalışır. Oysa küçük bir darp, bir mikrop, bir esinti ile savrulup gidecek kadar zayıftır. Fakat o varoluş mahiyetini unutur ve evrende hükümranlık kurmaya kalkar. Dua ise ona bulunduğu noktayı, ihtiyaçlarını ve konumunu hatırlatır. Onu bulunduğu dalalet çukurundan aydınlık geleceğe taşır.

 

Michigan Üniversitesi’nde yapılan bir araştırmada dua eden dindar kesimde depresyon, stres ve kaygı bozukluğu gibi sorunların daha az görüldüğü gözlemlenmiştir. Söz konusu araştırma sonuçlarına göre dua ile halini Yaratıcısına arz eden kişilerin diğerlerine göre daha mutlu bir hayat yaşadıkları ortaya çıkmıştır.

 

Dua kulun Yaratıcısı ile olan bağını güçlendiren ve onda güven duygusunu geliştiren bir ibadettir. Gürümüzde kaygı bozukluğu, stres, depresyon ve anlam boşluğundan şikâyet eden insanların dua ile yaşamlarına yeni bir pencere açmaları gerekir. Sadece ihtiyaç durumlarında değil yaşamın tüm alanlarında Yaratıcısı ile rabıta halinde olmalı ve bulundukları noktanın farkına varmalıdırlar.