Aramızda Avrupa Birliği’nden gördükleri onca “dışlayıcı” muameleye rağmen hâlâ kendilerini “evin sahibi” sananlar var. “Avrupa konseyi bizim evimiz” diyorlar. Orada “misafir” olmadıklarını iddia ediyorlar!

Ama ortada “acı gerçekler” var.

O acı gerçeğin adı da orada bırakın “ev sahibi rolünde” olmayı “misafir” bile olmadıkları!

 

Adamlar büyük bir ısrar ve inatla “ülkemizi yönetenleri” dışlıyorlar.

Türkiye’yi yönetenlerse bunu anlamazlıktan gelmeyi tercih ediyorlar.

Onlar kendilerini “ev sahibi” sanırken bakın Brüksel’den ne çarpıcı açıklamalar geliyor.

Brüksel “Erdoğan yanlısı” toplantı ve gösterilere izin verilmeyeceğini ilan ediyor! Bu nasıl ev sahipliği?

İnsan kendi evinde eşi dostu ile toplantı yapamaz mı?

 

Ya da kendi evinin bulunduğu yerde meydanlarda halka hitap edemez mi?

Bu konuda Türkiye’yi dışlayan ve kapıdan içeri almamaya özen gösterenlere diyecek lafımız yok.

Bizim derdimiz bunca dışlanmaya rağmen hâlâ o kapıda ümit içinde bekleyenlerle. Ne zaman bu kapıdan Türkiye’ye “ekmek çıkmayacağını” idrak edecekler acaba? Yarım asırdır hep aynı beklenti içinde olmak ve yine yarım asırdır hep dışlanmaktan bıkıp usanmadılar mı?

 

Kendilerini “ev sahibi” sanarak ömürlerini tüketenler keşke gerçeklerin farkına varabilseler ve ona göre politikalarını gözden geçirebilseler.

Ne var ki; bu dostlarımız “kendi medeniyetlerini yenik”, kapısında bekleşip durdukları insanların medeniyetlerini ise “galip sanma” gafletinden kendilerini bir türlü kurtaramıyorlar.

Batı âlemi onları ellerinin tersi ile ittikçe onlar daha bir hırslanıp o kapıdan içeri girebilmenin gayretine düşüyorlar.

Bu yanlış yakalarını bir türlü bırakmıyor. Kendilerini “ev sahibi” sananları bir kez daha uyarmak istiyoruz.

Siz istediğiniz kadar öyle sanın ama ev sahibi falan değilsiniz. Hatta orada misafir olarak bile kabul edilmiyorsunuz.

Bunu kabullenmediğiniz sürece de içine düştüğünüz vahim yanlıştan kurtulmak mümkün olmayacaktır.