Ortadoğu’nun göbeğinde bir çocuk, yıkılan evinin enkazı altında annesini aramaktadır. Az sonra annenin cansız cesedi çıkarıldığında çocuk sarılır ona, koklar anneyi, dokunur yüzüne annenin. Ama anne hiçbir tepki vermemekte, onun gözlerine bakıp sevgisini ifade edememektedir. Çocuk ayrılamaz annenin cesedinden, onun her zaman ki gibi kendisine bakmasını, gülümsemesini, kızmasını ve sevgiyle yaptığı çorbayı içirmesini beklemektedir. Fakat anne artık hayata veda etmiştir. Anne yaşamının en güzel çağında zorbaların kurbanı olmuş ve çocuğundan ayrılmıştır. Anne artık kıyamet günü zorbalarla hesaplaşacağı anı beklemektedir. Anne hayatta değildir.
 
Ortadoğu’nun göbeğinde bir çocuk, uykusunun tam ortasında başucunda Yahudi askerlerini bulur. Silahlar patlamaya başlar ve çocuk ağabeyinin ve annesinin kanlar içinde yere yığıldığını görür. Çocuk bu cani ruhlu adamların, yüreği sevgi yüklü bir kadına, annesine ne gibi bir husumetlerinin olabileceğini bir türlü anlayamaz. Annenin cesedine sarılır, anne ile konuşur, anneden kalkıp kendisine süt vermesini ister. Ama anne artık hayata veda etmiştir.
 
Afrika’nın göbeğinde bir çocuk, açlıktan boylu boyunca uzanmış yatıyor. Anne ise açlığa birkaç gün dayanabilmiş ve hayata veda etmiştir. Çocuğun hasret ve mahrumiyet kokan bakışları karşısında toprak çatlıyor, gök inliyor, su buharlaşıyor, taş eriyor, rüzgar ağlıyor… Fakat zorbaların yüreklerinde bir sızı dahi oluşmuyor. Çocuk açlığa katlanıyor, susuzluğa katlanıyor, yalnızlığa katlanıyor. Ama çocuk annesizliğe katlanamıyor ve sessizce hayata veda ediyor.
 
Uzakdoğu’da bir çocuk gözleriyle anneyi arıyor. Çocuğun önüne oyuncakları getiriliyor ve rengârenk şekerlerle avutulmaya çalışılıyor. Fakat çocuk anne diye kalkıyor ve annenin göğsünde sukut bulmak istiyor. Ve çocuk annesizliğe daha fazla dayanamıyor. 
 
Zorbaların ülkesinde çocuklar annelerinin ellerini tutmuş koşturuyorlar. Zorbaların ülkesinde ne ölüm çığlıkları ne patlamalar, ne işgaller ne de katliamlar var. Ama bizim çocuklarımızın göz yaşları hiç dinmiyor… Zorbalar Ortadoğu’da yetim bıraktıkları çocukların, dul bıraktıkları kadın ve erkeklerin ahlarını hiç işitmeden, yedikleri haram lokmanın yüreklerine kezzap olup akacağını hesap dahi etmeden öldürmeye devam ediyorlar. Fakat bizler çocuklarımızın zalimlerden er geç intikamlarını alacaklarına ve Ortadoğu’nun tam bağrına la ilahe illallah yazacaklarına inanıyoruz…