Çevrenizde bazı insanlar vardır. Onları sürekli bir şeylerden şikâyet ederken görürsünüz. Çünkü her şeyin mükemmel olmasını ister ve bu konuda kendilerini bir türlü ikna edemezler. Onlara göre başarı demek yarışı hep ön saflarda götürmek demektir. Bekledikleri sonuca ulaşamadıklarında büyük bir düş kırıklığı yaşarlar. Zira onların dünyasında gri renkler yoktur bir şey ya siyah ya da beyazdır.

Başarılı olmak için çaba gösteren kişilerle mükemmeliyetçi kişileri ayıran ince bir nüans vardır. Başarı için çaba sarf eden kişiler daha iyi olabilmek için çalışırlar fakat sonucu Allah’a bırakır, beklenen sonuca ulaşamamışlarsa bunu bir yenilgi olarak görmezler. Mükemmeliyetçi kişiler ise hemen her noktada “en” olmak isterler. En başarılı, en güzel, en özel çocuklar, en güzel ev, en ideal yaşam, en doğru arkadaşlar, en üst mevkii onlara ait olmalıdır. Ya hep ya hiç düsturu ile hareket ettiklerinden mutluluğu bir türlü yakalayamazlar.

Mükemmeliyetçi kişiler koydukları kurallara şiddete uyulmasını ister ve bu konuda aile fertlerine baskı ve dayatma yaparlar. Kendileri mükemmel olmaya adayan kişi sonu gelmeyen bir yarışın içinde yer almaktadır. Bu insanların standartları yüksektir, mutluluğun ancak bu standartları koruyabildikleri sürece mümkün olabileceğine inanırlar.

Mükemmeliyetçi bir aile ikliminde doğup büyüyen çocuklar ise omuzlarına yüklenen ağır yükü taşıyabilmek için büyük çaba sarf ederler. Ebeveynlerine göre bu çocuklar hayatın her safhasında “en iyi” olmalı bunun için yaşamalıdırlar. Çocuklar beklenen sonuca ulaşamadıklarında ebeveynlerinin gözlerinden düşeceklerine inanır ve korkuya kapılırlar. İnsanlarla iletişim kurmakta zorlanırlar, kompleksli ve güvensizdirler. Çocukların kendi yetenekleri, hayata dair hayalleri ebeveynlerinin etkisinde ve gölgesinde kalmıştır. O yüzden yeteneklerini geliştirme fırsatı bulamazlar.

İnsanoğlu mükemmel olmak ister ve bunun için çaba harcar. Fakat ne kadar çaba harcarsa harcasın mükemmelliği yakalayamaz. Çünkü insanın zaafları, hataya meyleden bir yanı vardır ve yaşamını sürdürürken zikzaklar çizerek gider. Mükemmel olan yegane Varlık ise Allah’ tır . O kusurlardan münezzehtir. İnsan ise doğası gereği eksiktir, zaaf sahibidir. O yüzden iyi olanı doğru olanı tercih etmekle beraber, hataya meyyal tarafımızı da görüp kontrol altında tutmak zorundayız. Mükemmel olduğumuzu düşünüp kibre kapılmamalıyız.