(Şunu bunu onu kasd etmiyorum, anonim yazıyorum. Kimse üzerine alınmasın.)

* Muhalefet ikiye ayrılır: Doğru olumlu, yapıcı, haklı olanı; yanlış, olumsuz, yıkıcı, haksız olanı. Haklı muhalefet vardır, haksızı vardır. Her muhalefet isabetli ve haklı değildir.

* Siyasî iktidar muhalefetin hepsini aynı kefeye koyarsa, büyük yanlış yapmış, kendine zarar vermiş olur.

* Doğru olumlu yapıcı haklı muhalefeti düşmanlık olarak algılayanlar iyi ve vasıflı politikacı değildir.

* Politikanın kategorileri vardır.

* Doğru ve haklı muhalefet ikiye ayrılır: Kaliteli olanı, kalitesiz olanı. Doğru ve haklı ama kalitesiz muhalefetin ağırlığı ve tesiri olmaz.

* Muhalefetin ille de siyasî olması gerekmez. Sosyal, kültürel iktisadî muhalefet de vardır.

* Türkiye ’de gerçek aydın olabilmenin temel şartlarından biri sosyal ve kültürel muhalif olmaktır.

* Ülkede bir yığın sosyal ve kültürel aksaklık ve kriz var ve aydın geçinen o zat, bunları tenkit etmiyor… Bu kişi aydın değildir, aydınımsı bir mahluktur.

* Gerçek aydın, durum müsait değilse muhalefetini içinde saklayabilir ama kesinlikle muvafık olamaz.

* Bir ülkeye iktidar kadar muhalefet de lazımdır.

* İktidarın muktedir olması gerekir.

* Muhalefet de muktedir olmalıdır.

* Siyasî, sosyal, kültürel muhalefet ilmin, irfanın, bilgeliğin, akl-ı selimin (sağduyunun), mantığın ışığında yapılmalıdır.

* Muhalefet, üç yüz kelimelik sokak çarşı pazar iletişim Türkçeyle yapılmamalı; zengin edebî lisan ile yapılmalıdır.

* Küfürbaz muhalifin ciğeri beş para etmez. Öylesinden köy olmaz, kasaba olmaz.

* Haysiyetli kimseler ne yağcılık ve yalakalık yapar, ne de deli dana muhalefeti.

* Gerekçesiz muhalefet yapılmamalıdır.

* Seçimle gelen iktidar ancak seçimle gitmelidir.

* Seçimle gelen iktidarı sivil ve askerî darbe ile GEZİ kalkışmalarıyla devirmek isteyenler yıkıcı muzır muhaliftir; ülkeye, halka, devlete büyük zarar verirler.

* Politikacıların ve idarecilerin bilge, gerçekten yüksek tahsilli, derin kültürlü olmaları gerekir. Yarı cahilden, yarı okumuştan iyi politikacı ve idareci olmaz.

* Mantık okumamış, yeterli mantık kültürüne sahip olmayan kimseler doğru dürüst politika ve idarecilik yapamaz.

* Din ve mukaddesat, süflî politikaya alet edilmelidir. Politikanın dışında ve üzerinde tutulmalıdır.

* Dinî cemaatler, tarikatlar, gruplar aktif politika, politik muhalefet yapmamalıdır.

* Dinî cemaatler, tarikatlar, gruplar siyasî iktidarla savaşmamalıdır.

* Dinî cemaatler ve tarikatlar, emr-i mâruf ve nehy-i münker yapmalıdır. Durum müsait ise söz ve yazı ile. Müsait değilse kalben. Her halükârda bilgece muhalefet olmalıdır bu.

* İslamda din dünya ayırımı yoktur.

* En üstün siyaset Nebevî siyasettir.

* Siyaset yapabilecek seviyede olan ehliyetli ve liyakatli Müslümanlar bunu temiz niyetle Allah rızası için yapmalıdır.

* Nefs-i emmâresi için, dünyevî emelleri ve hırsları için siyaset yapanlar kötü insanlardır. Zahiren dindar görünseler de.

* Müslümanlık Makyavelist ahlakı ve siyaseti kabul etmez.

* Müslüman politikacı yalan söylemez, verdiği sözü çiğnemez, emanete hıyanet etmez.

* Haysiyetli gazeteler, iktidarın hizmetleriyle birlikte hatalarını da yazmalıdır.

* Haysiyetli muhalif gazeteler, iktidarın olumlu çalışmalarını, hizmetlerini de yayınlamalıdır.

* Milletvekili olmak için, ileride alacağı maaş ve yollukların tutarından fazla masraf edenler şüpheli ve tehlikeli kişilerdir.

* Milletvekili maaşları, yollukları, emeklilikleri düşürülmelidir.

* Parti holiganı zihniyet, ne iyi iktidar olabilir, ne iyi muhalefet.

* Futbol kulübü tutar gibi politika yapılmaz.

* “Siz ne halde iseniz öyle idare edilirsiniz” hadisini bilmeyen, anlamayan, algılamayan cahil Müslümanlar politika yapmasınlar.

* Parti disiplini olmalıdır ama parti köleliği olmamalıdır.

* Bendeniz okur-yazar bir Müslüman olarak, ehliyet ve liyakatim olmadığı için aktif politika yapmam ama sosyal ve kültürel olumlu faydalı muhalefet yapmaya çalışırım.

* Türkiye’nin bugünkü eğitim sistemi ile vasıflı politika yapılamaz.

* Kötü politikacılar iyi politikacıları piyasadan kovar.

* En şiddetli politika tartışmaları, “Beyefendi… Hanımefendi… İstirham ediyorum… İnsaf buyurunuz efendim… Lütfen… Hürmetler ederek soruyorum… Teşekkür ederim…” üslubuyla yapılmalıdır.

* İktidara düşman gözüyle bakan muhalefet veya muhalefete düşman gözüyle bakan iktidar ülkeyi bir kavgalar, gürültüler, çekişmeler, tepişmeler. krizler meydanına çevirir.