Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Fatma Betül Sayan Kaya, 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele ve Dayanışma Günü’nde şu açıklamayı yaptı: Biz kadına şiddetle mücadele konusunda mevzuatta çok ciddi değişikliler yapmış bir ülkeyiz. Ama yasaların uygulanması noktasında daha güçlü ve hiç taviz vermeyecek şekilde çalışmaların sürdürülmesi gerekiyor. Haziran itibariyle adalet Bakanlığının UYAP sistemine kaydedilen koruma kararını anında görebiliyoruz. Eskiden, alınan koruma kararının bize ulaşması uzun sürüyordu. Artık online sistemle kadına ŞÖNİM’ler anında ulaşıyor. Emniyetle de protokol imzaladık. Oraya başvuran şiddet mağduru kadınların bilgisi anında ekranımıza düşecek… Bakan Kaya kadına yönelik şiddetin son bulması için yapılan çalışmalardan söz ederken, şiddet vakalarında tutkulu sevgi gibi kararların kabul edilemez olduğunu söylüyor ve hâkimlerin şiddeti bu şekilde gerekçelendirmemeleri gerektiğini vurguluyor.

Son yıllarda kadına yönelik şiddetin bütün boyutlarıyla ele alındığını ve şiddeti sonlandırmak için yoğun çalışmaların yapıldığını biliyoruz. Söz konusu çalışmalardan haberdar olan kadınlar artık “şiddete uğradığımda haklarımı arayabilirim” diye düşünüyor ve böyle durumlarda neler yapması gerektiğini biliyor. Bütün bunlar elbette içimizi rahatlatan gelişmeler… Ancak aktive edilen uygulamaların büyük çoğunluğu dış odaklı çözümlere dayandığından beklediğimiz sonuca pek ulaşamıyoruz. Hatta çözüm için başvurulan yöntemlerin bir kısmı kadının aleyhine dönebiliyor. Nasıl mı? Mesela evden uzaklaştırma cezası alan bir kişi ceza süresi bittiğinde eşine daha büyük husumet besleyip onu katledebiliyor ya da şiddete devam edebiliyor. Şiddet yanlısı eşi kelepçe ile kontrol altına almak da aynı sonucu doğurabiliyor. Peki, çevremizde bu ve benzer olaylar yaşanıyor diye şiddet yanlısı kişilerin yaptıkları yanlarına kar mı kalacak? Şiddet yanlısı kocadan kaçınıp mağdur edilen kadını yalnız mı bırakacağız? Şiddetin hukuki bir karşılığı olmayacak mı? Elbette olacak… Benim üstüne basa basa vurgulamak istediğim şey, dış odaklı yöntemlerin tek başına yeterli olmadığı gerçeğidir. Bu nedenle bu kişiler ahlaki değerler noktasında da desteklenmeli ve eşleri ile ilişkilerinde şefkat ve adalet eksenli bir yaklaşım sergileyebilmelidirler. Bunun için aileden, okula, okuldan topluma kadar uzanabilen köklü bir çalışmaya ihtiyaç olacaktır. Bu değişim sağlandığında ise dış odaklı bir çözüme ihtiyaç kalmayacaktır.