Eskiden her mahallede manevi amcalar, büyükanneler, teyzeler, manevi ablamız diyebileceğimiz kişiler olurdu. Onlar yaşlarının getirdiği bilgi, birikim ve tecrübelerini kullanarak insanların dertlerini dinler ve merhem olmaya çalışırlardı. Bu kişiler mahallenin psikoloğu gibi çalışır ve emeklerinin karşılığını Allah’tan beklerlerdi.

Mahalleli bir konuda çıkmaza düştüklerinde bu insanların kapılarını çalar ve sorunlarını anlatırlardı. Bu kimseler kapıya gelen kişiyi dinler, yol gösterir ve kendilerine teşekkür borçlu olduklarını ima ederlerdi. Onların yaralarına merhem aramanın ahirette kendileri için bir kazanç olduğuna inanır ve yaptıkları iyiliği usulüne uygun şekilde yapmaya gayret ederlerdi. Mahallenin dert ortakları için yaşlarının kaç olduğunun hiç bir önemi yoktu. Onlar geçen zamanı bir kitap gibi okuyup, yaşlılığın getirdiği bilgelikten faydalanmaktaydılar. Yaşlarını sorduğunuzda yüzünüze bakıp kaç gösteriyorum acaba deyip sizden iltifat beklemez doğrudan söylerlerdi. Giyim kuşam ve tutumları ile yaşlarının olgunluğunu gösterirlerdi. Yüzlerindeki çizikleri yaşanmışlıkların izleri olarak görür ve tefekkür ederlerdi. Onlar yaşlanmaktan korkmazlar, yaşlılığı bir ucube gibi görmezler, kalan vakitleri verimli hale getirebilmek için çaba gösterirlerdi.

Günümüzde bu insanların izlerini sürebilecek kimse kalmadı. İnsanlar yaşlanmaktan korkuyorlar. Kadınlar kazandıkları paranın büyük çoğunluğunu estetik ameliyatlara yatırıyor ve daha genç görünebilmek için yarışıyorlar. Es kaza birine teyze ya da amca dediğinizde yüzleri birden asılıyor, “biz yaşlı mıyız” diye çıkışıyorlar. İlerlemiş yaşlarını maskeleyerek genç bir birey gibi davranıyor ve kendilerinden kaçıyorlar. Yaşlı bedenlerinde on beşinde bir gencin rolünü canlandırmak istiyorlar. Ne garip değil mi?

Bugün çevremizde yüzündeki kırışıklıkları Allah’ın rahmeti olarak gören ve duaları ile bizlere huzur veren o yaşlılar yok artık. Bugünün yaşlı ebeveynleri bedenen yaşlansalar da tutum ve davranışları ile ergenlik sürecini geçemedikleri gibi yaşlılığın getirdiği rahmetle kucaklaşmaktan da uzak kalıyorlar. O yüzden mahallemizin insanların sıkıntılarını paylaşacak olgun insan bulmakta güçlük çekiyor ve soluğu terapistlerde alıyor.