Rabbimiz kitabında kemalata açılan yolların formüllerini sunar. Fakat biz insanlar bu formülleri hayatımıza taşıma noktasında istikrarlı bir yol tutturamaz, inişli çıkışlı patikalardan geçeriz… Rabbimiz bizim bu halimizi bildiğinden tövbe kapılarını sonuna kadar açmış ve hata ettiğinizde hatanızdan geri dönüp tövbe ediniz buyurmuştur.

İslam’a göre kişinin hatalara karşı önlem alması tek başına yeterli değildir, Müslüman aynı zamanda hata edeni hatadan uzaklaştırmakla da sorumludur. Fakat insanların büyük çoğunluğu bırakın hata yapana el uzatmayı, hataya saplanan kişiyi düştüğü çukura adeta iteklemekte ve batışını seyretmektedir.

İnsan doğası gereği, başkalarının hatalarını abartmakta o kadar mahirdir ki, daha birkaç ay önce olumlu bir özelliği ile göklere çıkardığı bir kişiyi küçük bir hatası yüzünden yerden yere vurup dışlayabiliyor. Âdemoğlu kendi türüne karşı oldukça katı ve acımasız olabiliyor…

Yaptığımız hatalar insan olarak direncimizi düşürür ve bizden bir şeyleri alıp götürür. O nedenle doğru yaşamaya gayret ederken elde ettiğimiz kazanımları kaybetmemek için de çaba göstermeliyiz. Fakat başta da dediğim gibi insanız, zaaflarımız var ve yürürken inişli çıkışlı yollardan geçeriz. Bu nedenle birbirimizi uyarmak dikkatli ve rikkatli olmaya davet etmek zorundayız. Görevimiz hata edeni yerden yere vurarak, hayattan tecrit etmek değildir, görevimiz doğru koordinatta yürüyebilmek ve hata edenin elinden tutup hakka davet etmek olmalıdır.

Hatasının farkına varıp tövbe ile Allah’tan yardım isteyen bir insanı yerden yere vurmaya hiç hakkımız yok.

Hata edenin hatasıyla alay etmeye ve onu küçük düşürmeye hiç hakkımız yok.

Karşımızdaki kişiyi küçük bir hatasından dolayı yargılayıp yerden yere vurmaya hiç hakkımız yok.

İnsanları hatalarından dolayı damgalamaya, dışlayama hakkımız yok.

İnsanların kusurlarını deşifre etmeye hiç hakkımız yok.

Peki, ne yapacağız?

Müslümanlar her durumda ve her şartta tebliğ görevlerini yerine getirmelidirler. Hata edeni hatasından dolayı yargılamayıp, halini düzeltmesi için el uzatmalı ve ona kardeşlik duyguları ile yaklaşmalıdırlar. Bilindiği üzere Resulullah bütün yaşamını insanların kurtuluşu için harcamış ve bizlere de bu minval üzere yaşamayı tavsiye etmiştir. Bizler insanlarla ilişkilerimizde onu örnek almak zorundayız.