İktidar “çevre kirliliğinin” önüne geçme adına yeni bir uygulama başlatıyor. Bundan sonra marketlerden alışveriş yaptığınız zaman aldığınız ürünleri içine koyduğunuz poşet için bir ödeme yapmak zorundasınız.

İktidar böyle bir uygulama başlatırken “oldukça çevreci anlayış” içinde olduğu izlenimini vermeye çalışıyor.

Bir poşetin geri dönüşümü için harcanacak paranın üretimi için harcanacak paradan çok olduğunu ifade ederek 25 kuruşa satılacak poşetten elde edilecek gelirin 15 kuruşunun geri dönüşüm katkı payı olacağını duyuruyor. Buraya kadar her şey iyi güzel ama!

Manav reyonunda kullanılacak poşete izin veriliyor, ekmek reyonunda kullanılacak poşete izin veriliyor, şarküteri reyonunda kullanılacak poşete izin veriliyor.

Yani bir markete girdiğiniz zaman çeşitli reyonlardan alışveriş yaparken alacağınız poşetler parasız ama bu poşetleri içine koyacağınız taşıma poşeti paralı olacak!

Yani çevre kirliliğinin önüne geçme iddiasının aslı astarı yok!

Çünkü bu karar çevre kirliliğinin önüne nasıl geçilemeyeceğinin bariz bir örneği!

Bir markete giriyorsunuz dört beş çeşit ürün alıyorsunuz. Hepsi poşete konuluyor. Buna ses çıkarılmıyor, itiraz edilmiyor.

Ama onları “taşıma poşetine” koyduğunuz zaman “çevre kirliliğine” yol açmış oluyorsunuz ve bunun önüne geçme adına sizden “ücret talep” ediliyor.

Yani dört beş ürünü içine koyduğunuz poşetler çevre kirliliğine yol açmıyor ama taşıma poşeti çevre kirliliğinin ana nedeni oluyor.

Bu uygulama gösteriyor ki maksat çevre kirliliğinin önüne geçmek falan değil. Maksat formülüne uydurup üç beş kuruş daha toplamak!

Her poşetten 15 kuruş geri dönüşüm katkı payı olarak alınacak olunca toplam miktarı siz bir hesaplayın.

Yetkililerin açıklamalarına göre şimdi kişi başına 440 poşet kullanılıyormuş ücret alınınca bu rakamın 90’lara düşmesi bekleniyormuş.

90 poşeti milyonlarla çarpın, çıkan rakamı da 15 kuruşla çarpın elde edilecek gelir hakkında aşağı yukarı bir fikir sahibi olun.

Maksat gerçekten çevre kirliliğini önlemek olsa her türlü poşet ücrete bağlanır ve poşet tüketimi azaltılmaya çalışılırdı.

Hatta naylon poşet yerine alternatif üretilirdi.

Ama böyle yapılmıyor.

Manav, ekmek, şarküteri, kargo, tekstil gibi alanlarda poşet kullanılmasına ses çıkarılmazken sadece taşıma poşetlerine göz dikiliyor.

Evet, “çevre kirliliği nasıl önlenemez” denilerek en güzel örnekler sunuluyor.

Dostlar alışverişte görsün türünden icraat sergileniyor.