Eskiden beri bu tabirlere prim vermem ve ciddiye de almam. “Dindar kadınlar ya da dindar erkekler” ifadesi, bir kere İslâm dininin özüne ve felsefesine çok terstir. Ne demek “dindar kadınlar ve dindar erkekler.”
İslâm’ın hayat bulması için dindar erkekler ve dindar kadınlara ihtiyacı mı var? Bu dinin bir sahibi ve koruyucusu vardır. İsteyen kul uyar, istemeyen uymaz. İslâm dini; zavallı, korumasız, kollamasız ve savunmasız bir din değildir. Müslüman olduğunu iddia eden hiç kimsenin de koruyup kollamasına ihtiyaç yoktur. Kendisini korusun yeter.
Aksine “Müslümanım” diyen herkesin; bu dinin sahibinin merhametine, lütfuna, koruyup, kollamasına ihtiyacı vardır. Cennet ve Cehennem kavramlarına inanan her Müslüman kadın ya da erkek, Allah’a sığınmak ve O'na yalvarmak mecburiyetindedir.
Her zaman şunu söylerim; dünyanın her yerinde; “İslâm dininin doğru anlaşılması ve yaşanır hale gelmesi için, Müslüman geçinenler İslâm’ı kendi heva ve heveslerine göre değil, İslâm’ın özüne göre anlayıp algılasa yeter.” Maalesef tam tersi oluyor.
Bunları söylerken kendimi hariç tutmuyorum, bizzat ben de başta olmak üzere, İslâm’ı rahat bıraktığımız, Kur’an’ın ve Peygamber Efendimiz(sav)'in söylediklerini kendi nefsimiz nasıl istiyorsa, öyle anlamadığımız sürece, Dini İslâm, bütün insanlık üzerinde hak ettiği yeri bulacaktır.
İslâm’ın anlaşılmasında ve yaşanmasında mevcut biz İslâm severler (!) büyük engeliz. O kadar çok şey biliyoruz ki, her bilen sadece kendisinin doğru söylediğine inanıyor ve geri kalanı ciddiye almıyor. Oysa bu din, bizim gibi nice insanlar görüp geçirdi.
Yıllardan beri; “dinci,” İslâmcı” gibi sonu “ci ve cı” veya “cilik, cılık”la biten bütün yaftalara karşı çıktım. İslâm ya da Müslümanlık adına son derece çirkin yaftalardır. Bu yaftayı kabul edenler de bu yaftayı yapıştıranlar da asla iyi niyetli değillerdir.
İslâm dini, fertlerin “bir şeyci” olmasını değil “kul” olmasını ister. Müslüman olmak isteyen herkesin İslâm dinine ihtiyacı vardır ve O'na muhtaçtır. Muhtaç olduğumuzu bildiğimiz bir inanca, muhtaç gibi davranmıyor, sanki O, bize muhtaçmış gibi davranıyoruz.
İslâm adına sözü olan ve kendisini dindar erkek ya da dindar kadınlar olarak kabul edenler; öncelikle aynaya bakmasını öğrenmelidir. Aynaya bakıp; “kaşlarında, gözlerinde, yüzlerinde bir şey var mı” diye inceleme yapsınlar demiyorum.
Aynanın karşısına geçip, göz bebeklerinin içine bakarak; kalplerine, yüreklerine, beyinlerine, düşüncelerine, yakın ve uzak geçmişlerine yolculuk yapıp, kendilerini tahlilden geçirme cesareti göstersinler, o zaman ne kadar dindar erkek ve kadın olduklarını anlarlar.
Kendilerine “Dindar Kadınlar” adını veren bir grup çıkmış ve bizim gazeteye tepki göstermek için site oluşturmuşlar. Bağcıyı mı yoksa üzüm yiyeni mi dövmek istedikleri belli değil. İyi niyetli olmadıkları için ilgilenmek istemedim ama beceremedim.
Önceki gün, “Dindar Kadınlar” platformuna şöyle bir baktım. Hani ünlü bir söz vardır. “Bari dinime dahleden Müslüman olsa” denilir ya. Bu sözü doğrulatacak cinsten bazı isimler çıktı karşıma. Bu gazete, o isimlerden bir kısmının kocasını herkes linç etmek isterken, “kişiyi inandığı değer yargıları” adına savunmuş ve sırtlayıp sırtına almıştır.
Bir kısmının ticari hayatta ciddi hataları olmuş, tarafları birbiriyle barıştırmak için mücadele etmiştir. “Ele güne karşı ayıp olmasın, samimi ve inançlı insanlar birbirine düşmesin” diye yine arabuluculuk yapmış ve doğru olandan yana tavır almıştır. Ekonomik zorluk yaşayan bir kısmını desteklemiş, yardım edebileceklerden ricada bulunmuştur.
Sözlerim, gazeteyle hiçbir ilişkisi kalmayan kişiyi ısrarla Vakit’le birlikte zikredenleredir. Yazının içerisinden cımbızla bir cümleyi çekip, yanlış anlayacakları ve yazacakları şimdiden lanetlerim. Gazetenin de reddettiği malum şahsa tepki gösteren herkes haklıdır.
Vakit’i öne çeken bir grup kadının; “Dindar Kadınlar” sıfatıyla kendilerini kamuoyuna sunmaları yanlıştır. Hiçbir doğruya, yanlış yoldan gidilmez. O zaman adama sorarlar; “Bu platforma imza atmayan kadınlar duyarsız mı” diye.